Met een overaanbod van sport op tv deze zomer, zullen wij ons kijkgedrag moeten rechtvaardigen. Is er nog wel een speelse sport te vinden? Een column van Guido Dierickx SJ.
De Olympische Spelen komen eraan en wel in Londen, in bijna dezelfde tijdzone als de onze. Ze zullen ten overvloede op onze schermen te zien zijn zonder dat we er ’s nachts voor moeten opblijven. Het nadeel van dit voordeel is dat we zullen moeten kiezen tussen vele sporten. Dat zal rijp beraad vergen, vooral als we huisgenoten hebben en slechts één toestel. Niet kijken is geen optie want hier en daar zal er iets te zien zijn dat een mens niet mag missen. En het kijken aan het blinde toeval overlaten zou getuigen van een gebrek aan goede smaak, zelfs van een verderfelijk relativisme. Nee, we zullen ons kijkgedrag moeten rechtvaardigen tegenover onszelf en tegenover de anderen in de huiskamer. Naar sport kijken gaat niet zonde ethische overwegingen.
Daarmee wordt alvast het boksen uitgesloten. Ooit werd deze sport de nobele sport van de zelfverdediging genoemd. Maar daarvan zijn de onschuldige en fijngevoelige zielen in ons midden niet licht te overtuigen. Niet voor kinderen, niet voor brave christenen. Bij deze sport hoopt de ware liefhebber dat zijn favoriet de tegenstander binnen de 3 maal 3 minuten bewusteloos tegen het vilt zal slaan.
Helaas, om soortgelijke redenen verdient ook voetbal geen aanbeveling. Ja, soms zijn er wedstrijden te zien met verbazend weinig overtredingen, zelfs met verbazend weinig ‘nuttige’ overtredingen. Dus met weinig verzorgers en draagberries op het veld. Bij nader toezien blijkt het dan echter om damesvoetbal te gaan. Deugdzaam, maar te traag. Zo ‘n voetbal kan je niet verwachten van mannetjesputters die in Londen erkenning hopen te vinden bij Arabische en Russische sponsors. Voetballen kan pas opnieuw speels worden als er een virtuoze ploeg op het veld staat tegen een ploeg die zelden aan de bal komt. Dan kan al onze aandacht gaan naar die elf die intelligentie koppelen aan lichaamsbeheersing. Zodat we ons niet meer afvragen of die sterspelers zullen winnen, maar hoe ze zullen winnen, hoe sierlijk, hoe speels, hoe mooi. Ethische overwegingen kunnen we dan ver achter ons laten.
Die speelse sport zal op de Spelen zelden te zien. De topsport is geen spel meer, ze is ongeschikt voor fijngevoelige zielen. Of toch? Ik reken op het basketball, dat de VS alweer met een droomploeg naar de Spelen komen. Spannend zal het dan niet zijn, winnen doen ze toch. Maar zij doen het zo atletisch en zo behendig. Zelfs hun tegenstanders staan er bewonderend naar te kijken. Hopelijk worden ze in de kwart finale niet uitgeschakeld door die taaie Spanjaarden.
Afbeelding boven dit artikel: Basketball op de Olympische Spelen in Londen. Foto: london2012.com.