Nadia Dala’s vader was een moslim uit Marokko, haar moeder een katholiek uit Vlaanderen. Een garantie voor leven in een pijnlijke spagaat. ‘In de ogen van Vlamingen was ik bevuild.’
‘Ik geloof in de schoonheid van de creatie, van alles wat ons omringt. Ik hoop dat ik altijd een kinderlijke verwondering houd over de dingen om ons heen.’
‘De moslims, langs vaders zijde, hebben mij altijd gerespecteerd. Ook het feit dat ik niet meedeed aan de ramadan bijvoorbeeld. Er is nooit enige bekeringszucht geweest. Ook de Arabisch-islamitische wereld heeft mij altijd meer omhelst dan de Vlaamse. In de ogen van Vlamingen was ik bevuild. Dat zijn thema’s die ik verwerk ik mijn romans.’
Dat Nadia Dala is getekend door haar multiculturele achtergrond, is een understatement. Maar ze wil niet in de pijn blijven hangen. Maar hoe doet ze dat? Waar vindt ze inspiratie? ‘Het belang van je zieleheil wordt zwaar onderschat. Daar besteden mensen te weinig aandacht aan.’