Peter werkt als evangelist wanneer een burn-out zijn geloof doet wankelen. Teleurgesteld vraagt hij zich af waar God is… In het spoor van Ignatius gaat hij op zoek naar antwoorden.
Ik kreeg de bijbel met de paplepel ingegoten en vond later m’n werk binnen een christelijke organisatie. Maar na tien jaar hard werken aan het verspreiden van het Woord, sijpelde de overtuiging langzamerhand weg en werd ik flink stilgezet in een burn-out. Teleurgesteld in idealen, anderen en niet in de laatste plaats mezelf, stond ik op een kruispunt. Heer, waar bent U?
Kon ik me aan deze Middeleeuwse leidsman toevertrouwen?
Zo liep ik middenin een turbulent seizoen van mijn leven de Amsterdamse Singel op, op weg naar mijn geestelijk begeleider om te praten over de Geestelijke Oefeningen in het dagelijks leven. Ik wist niet veel over Ignatius en kende de Oefeningen alleen van horen zeggen. Kon ik me aan deze Middeleeuwse leidsman toevertrouwen? Had de methodiek van de Baskische wereldverbeteraar mij in het dagelijks leven nog iets nieuws te vertellen?
“Hier ben ik”, beantwoordde Jezus mijn vraag terwijl ik dag in dag uit op het evangelie begon te mediteren. “Reis met me mee”, bood Hij me aan, terwijl ik als één van Johannes’ discipelen hem ietwat schuchter achterna was gelopen. Ik verplaatste me in de verlamde man die na 38 jaar ziekbed plotseling de vraag gesteld kreeg of hij beter worden wilde. En hoorde Jezus eraan toevoegen: “Mag Ik het wel op mijn manier doen? Vertrouw je ook de consequenties aan Mij toe?”
De tekst laten binnendringen door haar met mijn verbeelding in te gaan, was geen geëffend pad voor me. Ik herinner me hoe ik als klein kind wel eens probeerde mijn ‘fantasie’ te gebruiken in mijn gebed; ik stelde me voor dat ik de troonzaal van God binnenging, op audiëntie bij de koning. Maar toen ik dat in al mijn onschuld met mijn vader deelde, liet hij merken dat ik zoiets ‘raars’ beter niet kon doen…
Ja, er waren zeker ‘droge’ dagen bij waarin de tekst waarheid was, maar niet echt tot leven kwam. Vaak was dat omdat ik mijn eigen onrust niet kon stillen.
Wat zijn die beklemmende doeken in mijn leven?
Maar op andere momenten kwam ik tot leven – haast letterlijk toen de Heer me bij de opwekking van Lazarus tot leven wekte. Strompelend in klemmende doeken kwam ik het donkere graf uit… De verbijsterde mensen wisten niets uit te brengen, maar Hij sloot zijn armen om me heen. Jezus wekte me niet alleen tot leven, Hij maakte ook de windsels los, zette me helemaal vrij. Terugbladerend in m’n dagboek zag ik mezelf afvragen… “Wat zijn die beklemmende doeken in mijn leven? Wat bindt me, houdt me nog vast?”
Angst – ik wist het. Angst om na de moeilijke burn-out weer het gewone leven in te stappen. Te bang om me open te stellen voor nieuwe uitdagingen, te durven falen, kwetsbaar te zijn, mezelf weer te vertrouwen – en bovenal Hem. Hem ook te vertrouwen wanneer ik het onbekende tegemoet ga. Dat diezelfde Christus van 2000 jaar geleden ook nu met mij optrekt.
Dagen van troost en bevrijding, van me veilig en diep geliefd weten door mijn Maker en Redder, wisselden elkaar af met confronterende momenten met mijn bange zelf. Maar keer op keer ervoer ik de uitnodiging Hem te vertrouwen. Dat zijn dood en opstanding genoeg is geweest voor mij. En niet alleen voor mij, voor deze hele wereld, waarin Hij mij concreet oproept tot navolging. Hij ontmoette me opnieuw in mijn twijfelend vragen na zijn opstanding en blies mij heel persoonlijk de Geest in bij Pinksteren.
Mijn maanden met de Oefeningen zijn voorbij. Is mijn leven veranderd? Nee, ik ben nog steeds in dezelfde sector werkzaam en kom mezelf nog dagelijks tegen.
Ik kon toen niet bedenken hoe intiem Christus mijn reisgenoot zou worden
En ja, toch ook weer wel. Ik had die dag op de Amsterdamse Singel niet kunnen vermoeden hoe ik Ignatius zou gaan waarderen. En ik kon toen ook niet bedenken hoe intiem Christus zelf de komende maanden mijn reisgenoot zou worden, terwijl ik hem al mediterend en mijmerend op de Bijbel ontmoeten zou. Zoals Ignatius met Hem leerde optrekken, zo is de ontmoeting met God daar ook vandaag nog voor mij.
*De naam Peter is gefingeerd, de auteur is bekend bij de redactie.