webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
Myriam Van den Eynde schreef de podcastretraite Opvoeden: ‘Leer van mij’. “Je doet je best en probeert wat je kunt, maar je moet het loslaten.”
Al haar hele leven brengt Myriam Van den Eynde door in schoolgebouwen. Na jaren van doceren (godsdienst en economie), is ze sinds 1997 studieprefect – ‘een soort adjunct-directeur’. In 2003 deed ze de Geestelijke Oefeningen van Ignatius, waarna ze de opleiding tot geestelijk begeleider volgde. Ze is getrouwd en heeft een zoon van 24 jaar.
“Ik werd ervoor gevraagd door Bidden Onderweg. Na enig twijfelen heb ik ja gezegd. Ik vind het belangrijk om mensen te laten voelen of ervaren dat het Evangelie gaat over ons leven. De Bijbel raakt alles aan. Aan opvoeden dus, maar ook aan je relaties, je werk, omgaan met de natuur… Door de podcastretraite heen probeer ik mensen gerust te stellen dat ze hun ervaring mogen vertrouwen. Daarin vinden we heilige grond. Het Evangelie gaat over ons zoeken, onze rijkdommen en tekortkomingen, onze angsten, ons verdriet en onze vreugde.”
“Hoe de dingen voor jou zijn, dat is een goede plek om je gebed te starten. Of je iets hebt met de Bijbel of niet, dat is niet zo belangrijk om te kunnen bidden. Misschien weet je er weinig van, nou en. Misschien maakt de Bijbel je boos of jaagt die je de kast op. Waar het mij om gaat, is dat het is wat het is. Durf daar te staan, want dat is jouw plek en die plek is levengevend. Alleen daar waar jij bent, kun je door God gevonden worden. Maar dan moet je daar wel zijn en daarmee contact maken.”
“Voor opvoeders allerhande. Dus voor ouders, maar ook voor mensen die op een school werken of in gezinsvervangende huizen of opvangplekken. Misschien trek je als grootouder veel met je kleinkinderen op… Het is geschreven voor mensen die enige voeling hadden of hebben met het joods-christelijke geloofsverhaal. En voor mensen die zoeken naar een zekere diepgang, van hun geloof en van hun beleving als opvoeder of vormer van kinderen.”
“Als opvoeder heb je deel aan Gods scheppingswerk. Dat betekent dat je dienstbaar bent aan de groei van de kinderen die jou zijn toevertrouwd. Daarin kun je iets betekenen in de mate waarin zij jou toelaten. Een klein kind is volledig afhankelijk, maar later wordt dat een ander verhaal. Sommige leerlingen geven mij vertrouwen, maar er zijn er ook waar ik nooit binnenkom. Daar heb ik het mee te doen.”
Het is geen zelfhulppodcast, iets waar ik overigens de gordijnen van inga
“Een beeld dat ik in de retraite gebruik, is dat van de zaaier. Die probeert altijd gul en met een goedgevulde hand over de akker te stappen. Hij zaait en laat los. Dat kan bemoedigen en geruststellen. Je doet je best en probeert wat je kunt, maar je moet het loslaten. De bodem heeft zijn eigen groeikracht en zal een deel van het proces voor zijn rekening nemen. Soms valt het zaad op rotsen. Dat gebeurt. Maar die heb jij daar niet neergelegd.”
“Natuurlijk is loslaten moeilijk, zeker als het over je eigen kinderen gaat. Juist daarom is het goed over die gevoelens na te denken en ermee te bidden. Maak er contact mee.”
“Het groeiproces van je kind verloopt soms anders dan je zelf in gedachten had. Daarin spelen altijd ook de eigen verlangens mee. Je houdt van je kind en je hoopt dat het hem goed zal gaan. En wat dat goede is, daarover heb je eigen gedachten. Groeien als ouder is leren dat soort gedachten in alle openheid bij te sturen en los te laten.”
“Het gaat niet over tips en trucs. Je gaat in de eerste plaats als opvoeder zelf in proces. Het is geen zelfhulppodcast, iets waar ik overigens de gordijnen van in ga. Niets van: je moet het zus of zo wel of niet doen. Daar draait het helemaal niet om. De retraite reikt beelden aan waarmee je zelf aan de slag kunt gaan. Vertrekkend vanuit de relatie tussen de retraitant en zijn of haar God.”
