Cyrus Habib (38) is plaatsvervangend gouverneur van de staat Washington, maar zal in de herfst toereden tot de Sociëteit van Jezus. Hij is geboren uit Iraanse immigranten, overleefde driemaal kanker en is sinds zijn achtste blind. In een open brief motiveert hij de bijzondere overstap naar de jezuïeten. 

In 2012 ben ik gekozen in het parlement van onze staat, in 2014 als senator en in 2016 als plaatsvervangend gouverneur. Mijn redenen om me voor die functies in te zetten waren stevig geworteld in de katholieke sociale leer. Die plaatst de armen, zieken, gehandicapten, immigranten, gevangenen en allen die gemarginaliseerd zijn in het middelpunt van onze sociale en politieke agenda. Als een blind kind uit een Iraanse familie heb ik van jongs af aan uitsluiting ervaren. Met de macht, die ik van de kiezers kreeg, heb ik geprobeerd de weg te banen naar die dag waarop niemand zich achtergelaten of buitengesloten voelt in onze samenleving.

Voor mij is die dienstbaarheid geworteld in mijn geloof in het evangelie van Jezus.

Daarom heb ik wetgeving ingevoerd om betaald ziekteverlof te regelen, om onze verkiezingen rechtvaardiger te maken en heb ik van de toegang tot het hoger onderwijs een topprioriteit gemaakt. Voor jongeren die als eerste in hun familie post-secundair onderwijs willen volgen, hebben we met wetgeving en programma’s de obstakels naar de universiteit weggenomen. Daar ben ik bij om.

Cyrus Habib ervaart een andere roeping

Maar in de afgelopen jaren voelde ik me geroepen tot een andere roeping, een roeping die eveneens gericht is op dienstbaarheid en sociale rechtvaardigheid. De roeping om mijn leven op een meer directe en persoonlijke manier te wijden aan het dienen van de gemarginaliseerden, het mondig maken van de kwetsbaren, het genezen van degenen die lijden aan geestelijke wonden en het begeleiden van degenen die hun eigen toekomst proberen te bepalen. 

Voor mij is die dienstbaarheid geworteld in mijn geloof in het evangelie van Jezus. Maar ik zie mijn verlangen om iets groters dan mijzelf te ontmoeten door met de armen en verlatenen van deze wereld op te trekken, terug in vele andere spirituele tradities. 

Voorbij politiek en beleidsvorming

We hebben mensen van goede wil nodig die dienstbaar zijn in een gekozen ambt. Maar ik ben tot de overtuiging gekomen dat voor het aangaan van de uitdagingen waarvoor ons land staat, meer vereist is dan alleen beleidsvorming.

We zien onze wegwerpcultuur die werknemers en het milieu als wegwerpartikelen behandelt

Mensen hebben dringend behoefte aan spirituele steun en gemeenschap. We zien onze wegwerpcultuur die werknemers en het milieu als wegwerpartikelen behandelt, maar ook een nieuwe generatie jonge mensen die de wereld wil veranderen. Die worstelen echter met ongekende angst, vervreemding en andere geestelijke gezondheidsproblemen. We zien de angst en het isolement die we allemaal ervaren als gevolg van het coronavirus. Dit is een tijd waarin we ons moeten baseren op de wijsheid van degenen ons zijn voorgegaan. Om nieuwe vormen van wijsheid te cultiveren die zijn gesmeed in het vuur van deze tijd.

Benadruk de waardigheid van ieder mens

De katholieke kerk worstelt al 2000 jaar met moeilijke sociale en morele vragen. Hoewel ik net zo ongeduldig kan zijn als iedereen als iets te langzaam gaat, weet ik uit eigen ervaring hoezeer we allemaal kunnen profiteren van een morele woordenschat die de waardigheid van ieder mens benadrukt. Wat ik ook weet, is dat in deze tijd van consumentisme, wantrouwen en polarisatie veel Amerikanen verlangen naar een ontmoeting met het transcendente, het vreugdevolle, het liefdevolle.

Hun ideaal God te vinden in alle mensen

De jezuïeten staan bekend om hun toewijding aan het (hoger) onderwijs, om hun ideaal God te vinden in alle mensen, culturen en ervaringen, om hun pleidooi voor een meer inclusieve kerk en wereld en om hun dienst als geestelijke leiders die geworteld zijn in de contemplatieve praktijken van de ignatiaanse spiritualiteit. Paus Franciscus, de eerste jezuïetenpaus, heeft deze waarden ingebracht in zijn leiderschap van de wereldwijde kerk. Daarmee inspireert hij een generatie katholieken om zich opnieuw met hun geloof bezig te houden. 

Het is nu nog te vroeg om te weten waar mijn eigen leven als jezuïet mij zal brengen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het zal gaan om onderwijs, interculturele en interreligieuze dialoog, pleitbezorging en geestelijke begeleiding.

Dit artikel verscheen in America, the jesuit review. Vertaling en bewerking door Jan Peters SJ.
Foto door Joe Mabel via Wikimedia Commons