Rondneuzend op YouTube stuit Guido Dierickx op een pareltje: muziek die Nikolaj Rimski-Korsakov componeerde bij vier sprookjes uit 1001 nacht. En dan de jonge uitvoerders ervan!

In barre tijden verlangt een mens, nog meer dan anders, naar dagen van rust en vrede. Naar dagen waarop hij minder de dreiging voelt van een rondwarend virus, waarop hij minder te horen krijgt over moord en brand. Waar die rust en vrede vinden? In de stilte van een abdij? Maar abdijen waren lange tijd niet toegankelijk. In de schoonheid van de ongerepte natuur? Maar die is moeilijk te bereiken. Dan maar in de muziek en liefst in sprookjesachtige muziek.

Betoverende sprookjes

Zo kwam ik tijdens de lockdown als vanzelf terecht bij de muziek die Nikolaj Rimski-Korsakov componeerde bij vier sprookjes uit 1001 nacht. De sprookjes die door prinses Sheherazade verteld worden om haar meester, een grillige en boosaardige tiran, voor het slapengaan tot bedaren te brengen. Daarin slaagt zij en dat is maar goed ook want anders had hij haar meedogenloos laten executeren. De sprookjes zijn inderdaad betoverend en de muziek van Rimski-Korsakov is dat ook. Tot overmaat van geluk bleken enkele uitvoeringen met enkele muisklikken te bereiken op YouTube. Ik wil ze u aanbevelen.

Wat kon je van zulk stel saaie seutjes verwachten?

Mijn verwachtingen werden overtroffen. Minder door de eerste uitvoering, door een groot Weens orkest dat bestond uit waardige grijzende en kalende heren. Meer door de tweede uitvoering, door een orkest dat tot mijn verbazing bestond uit louter jonge mensen rond de twintig. Een jeugdorkest uit Polen. De jongens in een eenvoudig uniform, zwarte broek en zwart hemd, de meisjes in iets minder eenvoudige zwarte jurken. Allen zo conventioneel mogelijk. Geen tatoeages, geen piercings, geen groene of blauwe kapsels. Zo sterk gelijkend op de brave jeugd zoals die in onze streken ooit zou bestaan hebben. Wat kon je van zulk stel saaie seutjes verwachten?

Rimpelloos talent

Welnu, dat viel mee, heel erg mee. Je begrijpt meteen waarom niemand van hen behoefte had om op te vallen. Ze speelden met volle overgave en rimpelloos talent een stuk dat rijk georkestreerd is, een strenge discipline vergt van alle orkestleden en hoge eisen stelt aan de vele solisten. 

Eén daarvan kon echter niet anders dan opvallen: de eerste violiste, een meisje met lang blond haar en met een grote, zwart omrande bril. Zij verschijnt op het beeld waarmee YouTube het optreden van dit jeugdorkest aankondigt. Zou ze niet nog mooier zijn geweest zonder die bril? Misschien wel, maar dat was haar kennelijk geen zorg. Ze legde zich toe op haar partituur en ze deed dat met een hartveroverend brio.

Waren dit ouderwetse mensen?

De luisteraars/kijkers die op een dergelijke opname afgestemd hebben, kunnen hun commentaar geven op wat zij gehoord en gezien hebben. Wat meteen opvalt is hoe talrijk die zijn. En vervolgens hoe ze vol lof zijn over het optreden van dit jeugdorkest uit Katowice, Polen. Velen konden niet geloven wat ze gehoord hadden. Meer nog: velen lieten weten ontroerd te zijn door het talent, de inzet en de samenwerking van deze jongeren. Zo gaaf en zo heel anders dan de jongeren die anders op onze beeldschermen worden opgevoerd. 

Las ik daar de ouderwetse reacties van ouderwetse mensen? Laat anderen maar discuteren of dit jeugdorkest een goed beeld biedt van de nieuwste generatie. Feit is dat dit filmpje op YouTube de kijkers/luisteraars niet enkel wist te bekoren maar ook wist gelukkig te maken. 

Muziek van musicerende engelen

Uitgevoerd door de Wiener Philharmoniker zou dit stuk hun wellicht nog mooier in de oren hebben geklonken, maar zou het hen minder gelukkig hebben gemaakt. Dit had hun een stukje hemel op aarde aangereikt, muziek van musicerende engelen. En dat enkele muisklikken van ons verwijderd. In deze barre tijden is het goed aan die mogelijkheid te herinneren.