Op 11 mei werd de Palestijnse journalist Shireen Abu Akleh vermoord, “een gelovige en diep religieuze katholieke vrouw”. Jan Peters tekent in een reactie op haar dood onder andere de woorden op van de rooms-katholieke patriarch van Jeruzalem: “Ons protest komt altijd te laat.”

De Nederlandse NRC kopte: “Journalist Al Jazeera ‘in koelen bloede’ doodgeschoten”. “Ze werd getroffen door een kogel in het hoofd. Ooggetuigen, onder wie een andere Palestijnse journalist die zelf gewond raakte, melden dat het Israëlische leger zonder enige waarschuwing vooraf het vuur opende op de 51-jarige Abu Akleh en een groepje collega’s.” Ze waren daar om verslag te doen van een inval van het leger in een vluchtelingenkamp.

Heel even viel ze zo bijna op de grond

Twee dagen later haalde ook haar begrafenis het nieuws. De VRT meldde: “Tijdens de begrafenis van de Palestijnse journaliste Shireen Abu Akleh in Jeruzalem lieten Israëlische veiligheidsdiensten niet toe dat de kist van Abu Akleh door sympathisanten te voet van het ziekenhuis naar de kerk werd gedragen.” En: “Op een bepaald moment brak geweld uit toen de politie de begrafenisstoet met de kist terugdrong naar het ziekenhuis. De dragers van de kist hadden daardoor moeite om de kist stabiel te houden. Heel even viel ze zo bijna op de grond.”

Maar al snel werd Shireen Abu Akleh verdrongen door verhalen over het geweld van Russische militairen in Oekraïne. Het geheugen van onszelf en dat van onze media is maar kort en vervangt het ene sensatieverhaal door het volgende.

Shireen Abu Akleh, een diep religieuze katholieke vrouw

Een week hierna begon het bezoek van een delegatie van – voornamelijk Europese – bisschoppen aan Israël en Palestina. Dit tweejaarlijks bezoek wil zicht houden op de ontwikkelingen ter plekke en een bemoediging zijn voor de christenen in de regio.

Shireen,  altijd op zoek naar de waarheid, een symbool van hoop voor veel Palestijnen.

Jammer genoeg was er geen Nederlandse of Vlaamse bisschop onder deze delegatie, maar de Vlaamse priester Paul Lansu nam namens Pax Christi deel aan dit bezoek. Uit zijn intern verslag over de diverse gesprekken leren we veel over de actuele situatie en de achtergronden. 

Natuurlijk werden de bisschoppen ook geconfronteerd met de dood van Shireen en hadden ze contact met haar familie en vrienden. Die beschrijven haar als een gelovige en diep religieuze katholieke vrouw, altijd op zoek naar de waarheid, een symbool van hoop voor veel Palestijnen.

Ons protest komt altijd te laat

De rooms-katholieke patriarch van Jeruzalem had in een verklaring onder meer gesteld: “Deze flagrante tragedie brengt het menselijk geweten weer bij de noodzaak een rechtvaardige oplossing te vinden voor het Palestijnse conflict, dat niet in vergetelheid wil wegzakken, ook al zijn er sinds de Nakba 74 jaren verstreken. Wij bidden voor de ziel van Shireen, die een voorbeeld van plichtsbesef en een krachtige stem voor haar volk was, en vragen God haar broer en familieleden de troost van het geloof te schenken. We bidden dat het Palestijnse volk de weg naar vrijheid en vrede mag vinden.”

We leven hier van de ene crisis naar de andere,

In een gesprek voegt hij eraan toe: 

 “De tragische gebeurtenissen rond de moord op journaliste Shireen en het geweld dat rond haar begrafenis plaatsvond laten zien dat emoties hier een sterke invloed hebben op het dagelijks leven. We leven hier van de ene crisis naar de andere, van de ene noodsituatie naar de volgende. We protesteren wanneer het nodig en relevant is. De realiteit is dat na een paar dagen de situatie nog steeds dezelfde blijft of zelfs verslechtert. Die harde realiteit duurt al tientallen jaren. Ons protest komt altijd te laat, na de feiten.”

De Palestijnen zijn onder de voet gelopen door een sterk leger, zonder de overvloed aan wapens om zich te verdedigen. Voor hen behoren journalisten en de morele steun van het bezoek van deze delegatie bisschoppen tot de weinige middelen tot geweldloze verdediging. 

In de hoop dat wij hen niet vergeten.

Afbeelding door © Mazur/cbcew.org.uk