Een goed gesprek over elkaars geloofsovertuigingen kan moeilijk zijn. Zoiets simpels als een kalender kan het ijs breken, ontdekte Jan Stuyt.

Kijkt u nog wel eens op een papieren kalender? Ik gebruik eigenlijk altijd de datumaanduiding rechts onderaan op het scherm van mijn computer. Toch hangen er nog kalenders bij mij in huis. Bijvoorbeeld de ‘Feesten met de buren’-kalender van Orbit, een Belgische organisatie met katholieke wortels die “het samenleven bevordert tussen mensen van verschillende cultuurgroepen en religies”. Je kunt er op zien wanneer de Internationale gebedsweek is voor de Eenheid van de Christenen, wanneer de Ramadan begint en eindigt, waar het Wekenfeest Sjavoeot vandaan komt en wanneer de hindoes en de Bahai hun feesten vieren. Dat 20 juni Wereldvluchtelingendag is, staat er natuurlijk ook op.

Levenswijze

Op het kantoor van het bestuur van de jezuïeten in Brussel werken Turkse dames in de huishouding. Eén van hen toonde veel belangstelling voor mijn interreligieuze kalender. Ze las de verklaring van de islamitische feesten – ze is zelf moslima – maar vooral die van de christelijke feestdagen.

Het doet wonderen wanneer je als christen laat merken dat je weet wanneer de Ramadan eindigt

Toen ik in december een nieuwe kalender bestelde vroeg ze om er ook een te kopen voor haar. Het gesprek over godsdienst kon gevoerd worden zolang we bij de kalender bleven staan en elkaar vertelden over onze tradities op de manier waarop de Orbitkalender ons dat voorhoudt, zakelijk en informatief. Een goed gesprek tussen religies gaat vaker over levenswijze dan over dogma’s, daar heb ik in een ander artikel op Ignis al eens op gewezen.

Paasbrood

Een maand geleden sloeg de kalender opnieuw een brug tussen mensen. Het kantoor is verhuisd naar Antwerpen. De schoonmaak is in handen van een mevrouw uit Kirgizië. We moesten even aan elkaar wennen, ook al omdat zij, anders dan de dames in Brussel, nog geen Nederlands spreekt.

Het ijs werd gebroken toen op 2 mei het blad van de Orbitkalender werd omgeslagen en een kleurenfoto te voorschijn kwam met een mand Russisch Paasbrood en een verrijzenisicoon. Opgetogen legde zij me uit met handen en voeten dat zij de dag tevoren op 1 mei het orthodoxe paasfeest had gevierd, de Verrijzenis van de Heer. Het maakte me eigenlijk beschaamd: ik ben zelf priester, deze mevrouw is vier dagen in de week voor ons in de weer, en ik wist niet eens bij welke geloofsgroep ze hoort, en al helemaal niet dat het voor haar die dag Pasen was.

Kleine moeite

Dialoog begint met je te informeren en je voor te bereiden op ontmoetingen. Het is een kleine moeite en doet wonderen wanneer je als christen laat merken dat je weet dat de Ramadan eindigt op 6 juli. In mijn kennissenkring ken ik niemand die de vlag zal uitsteken op de Internationale Dag van het Humanisme, 21 juni, dus dat hoef ik niet te onthouden. Ook bij 3 juli, internationale bedevaart naar Banneux, was ik geneigd mijn schouders op te halen – maar toen ik even verder las “in het bijzonder voor de Sinti en Roma-mensen”, werd ik weer aan het denken gezet. Een goed idee dus, die multi-van-alles kalender.