Wat gebeurt er als we boosheid met vriendelijkheid beantwoorden? Een waargebeurd verhaal over de kracht van de liefde.

Een Hindoestaans-Surinaamse vrouw stapt op een dag vrolijk de bus in. Aan de buschauffeur vraagt ze of de bus naar de Technische Universiteit gaat. Hij antwoordt nors: “Ja.” Waarop zij zegt: “Dan ga ik met u mee.” Geërgerd merkt de man op: “Sinds wanneer studeren zwarten aan de universiteit?”

Zoals deze vrouw kijkt, zo kijkt Jezus naar de mensen die Hij ontmoet

In plaats van boos en beledigd te reageren, vraagt ze rustig: “Waar zit je pijn?” Het wordt even stil. Dan vertelt hij dat hij dagelijks geterroriseerd wordt door Surinaamse jongens. “U praat net zoals die mensen praten”, zegt hij zacht. Enkel door haar vraag – waar zit je pijn? – heeft ze iets bij de chauffeur geopend. Zijn vijandigheid verdwijnt op slag. Hij voelt zich gezien. Het gesprek krijgt een nieuwe wending.

‘Showeren with love’

Later die dag twittert zij de wereld in: “Ik ben vandaag, geloof ik, voor het eerst in mijn leven gediscrimineerd.” Reacties stromen binnen in de trant van: je mag het er niet bij laten zitten, je moet die man aangeven. Maar dat wil zij helemaal niet, dat kan ze ook niet, want zij en de buschauffeur zijn als vrienden uiteen gegaan.

“Nee”, antwoordt ze. “Mij staat iets anders te doen. Ik wil de natie ‘showeren with love’” ofwel vrij vertaald: het land met liefde besprenkelen. Prompt twittert iemand: mag ik meedoen?

Tollenaar

Zoals deze vrouw kijkt, zo kijkt Jezus naar de mensen die Hij ontmoet. Hij benadert ons zoals we werkelijk zijn. Niet zoals we ons van de buitenkant laten zien, waar het ego en de angst ons vaak in de weg zitten, waardoor we verongelijkt in het geweer komen. Nee, hij gaat op zoek naar wie we ten diepste zijn. Hij ziet ons verlangen, de schoonheid, de kracht naast de onvolkomenheid, de kwetsbaarheid, de zonde. Hij kent het vluchten van zijn leerlingen, de verloochening van Petrus. Maar toch… toch blijft Hij onvoorwaardelijk trouw; vergeeft, bemoedigt en zet mensen in hun kracht.

Goed roept het goed op zoals kwaad het kwade wakker maakt

In het verhaal van Zacheüs, de kleine tollenaar, wordt zijn wijze van liefhebben mooi zichtbaar. Jezus ziet geen tollenaar; hij ziet Zacheüs, een mens. Hij weet hem diep te raken. Hij spreekt hem niet aan op zijn fouten, maar roept het goede in hem op. Door het goede in hem op te roepen, wordt Zacheüs een goed mens. Niet voor niets betekent zijn naam ‘de zuivere’. Je naam is je identiteit. Hij weet zich gezien en gekend door Jezus. Hij wordt gezuiverd en vindt zijn bestemming. Zijn leven is voorgoed veranderd. Gelukkig zijn we als we ons door Jezus durven laten aanspreken.

Domino-effect

Sommige mensen roepen het goede in ons op, zoals er mensen zijn die het slechte in ons oproepen. Als we onszelf betrappen op onheus gedrag, wanneer het slechte in ons wordt opgeroepen, kunnen we ons de vraag stellen: Waar zit mijn pijn? Wat maakt dat ik zo doe? Als het goede wordt aangesproken, gebeurt er iets bijzonders. We beginnen te stralen, voelen ons krachtig, bemoedigd, even boven onszelf uitgetild.

Dan is het niet zo moeilijk om op onze beurt met een lichte en warme blik naar de ander om te zien; om hem te bemoedigen en te bevestigen. Het werkt als een domino-effect. Goed roept het goed op zoals kwaad het kwade wakker maakt. Als leerlingen van Jezus worden we uitgedaagd het goede op te roepen in mensen die ons kwaad maken.

Bron

De Hindoestaanse vrouw had die ochtend intens gemediteerd, zo vertelde ze in het interview dat ik met haar las in het tijdschrift Volzin – het gaat om het Tweede-Kamerlid Tanja Jadnanansing. Ze was dichtbij zichzelf, dicht bij de bron van liefde gekomen. Dat maakte dat ze in deze situatie zo kon reageren. Het maakte het verlangen in haar wakker de natie “te besprenkelen met liefde”. Wat denkt u: zullen we met haar meedoen?

[Wil je artikelen als deze niet missen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief]