webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
Dit weekend wordt weer de Stille Omgang gehouden in Amsterdam. De stille stoet dwars door de rosse buurt kan steevast op veel bekijks en commentaar leveren, weet Jan Stuyt uit ervaring. Maar de opmerkingen leerden hem wel wat over de kern van de tocht…
“Take me to your leader!” (‘Breng me naar je aanvoerder’), kreeg ik eens als commentaar bij het inlopen van de Warmoesstraat. Er was juist een stoet van 500 merendeels oudere wandelaars in stilte voorbijgekomen en de Engelse cafébezoekers stonden op de stoep met een glas bier in de hand met verbijstering te kijken.
Waar gáát dit over, zag je ze denken, om 2 uur ’s nachts midden in de homoscene van de rosse buurt. Waar komen die mensen vandaan, en waar gaan ze in godsnaam naar toe? Geen spandoek, geen gezangen, ook geen gezellig geklets, alleen maar voor zich uit kijkende goed ingepakte mijnheren en mevrouwen met hier en daar een zuster of priester in habijt als kleurrijke noot.
Er wordt heel wat afgewandeld in reli-land. Zo ken ik minstens twaalf mensen die te voet naar Compostella zijn gegaan. Wanneer ik in Lourdes ben aangekomen met het vliegtuig is één van de eerste uitstapjes een wandeling naar Bartrès in de buurt, gecombineerd met uitwisseling onderweg en eucharistie ter plaatse. Het weekeinde van 7 april wandelt een groep van 200 jonge Syriërs door het Brabantse land van de kathedraal in Den Bosch via Sint Agatha naar Nijmegen. Zij praten onderweg, sluiten vriendschappen en halen herinneringen op aan hun land Syrië en aan pater Frans van der Lugt.
De Stille Omgang is nergens tegen
De Stille Omgang in Amsterdam is anders. Je loopt niet ergens naar toe, maar eindigt waar je begon. Het is in stilte – er wordt onderweg niet gesproken. De gezamenlijke viering doe je aan het begin, om de start te markeren. Je begint niet ’s morgens vroeg, maar midden in de nacht. Zo’n zesduizend mensen doen het ieder jaar, op een zaterdagavond in de tweede helft van maart.
“Waar zijn jullie eigenlijk tégen?” was ook een mooi commentaar. Leg dat maar eens uit in twee zinnen. Dat we ergens vóór zijn is een voor de hand liggend antwoord, maar bedenk maar eens vlug wáár je dan wel voor bent. Iedere jaar als ik de Stille Omgang loop, probeer ik me voor te bereiden op deze vraag. Waar zijn we voor? Het antwoord is ieder jaar anders en dat is een goed teken. Een levend geloof heeft z’n seizoenen en daarom zijn de vruchten gevarieerd naar jaar en ook naar persoon.
De Stille Omgang gaat terug op een wonder uit de 14e eeuw en is geconcentreerd op de eucharistie. Als katholiek zit je dan bij kern van onze traditie. Op deze website werd het twee jaar geleden zo verwoord: “We trekken door de mooie en minder fraaie straten van deze stad – en van ons leven.” Ik zou eraan willen toevoegen: in een gezelschap van gelovige mensen die in de stilte elkaar tot steun zijn. Dat vind je zo maar niet ergens anders: dat is geweldig. We lopen niet achter een leider aan, en we zijn ook nergens tegen. We zijn onderweg naar Pasen en hopen onderweg de Verrezen Heer tegen te komen – en dat al bijna 700 jaar.
