De door artritis gekromde volkskunstenares Maud Lewis krijgt met Maudie een biopic. ‘Een onwaarschijnlijke ode aan het leven en aan de onzegbare kracht van de liefde.’

Everett Lewis (Ethan Hawke)

Maudie (Aisling Walsh, 2016) is zowel het waargebeurde, onwaarschijnlijk liefdesverhaal van twee paria’s aan de rand van de samenleving, als een hedendaagse Assepoester over een gebrekkige, verstoten vrouw die als schilder een ongekend (zij het bescheiden) succes oogst.

De man in dit liefdesverhaal, Everett (Ethan Hawke), is een barse visser, een norse hardwerker van weinig woorden die weleens gewelddadig uit de hoek kan komen. De vrouw, Maud (Sally Hawkins), is het antwoord op zijn vraag: een antwoord dat hem zal veranderen, maar dat hij niet had verwacht.

Maud is sterk

Met haar onbreekbaar optimisme, onverzettelijk doorzettingsvermogen en vervelende koppigheid, doet zij alles om een plaats te veroveren. Eerst in zijn huis, als huishoudster. Daarna in zijn leven en in zijn hart, als vrouw. Zij is als enige sterk genoeg om zijn hardheid te polijsten, ook al is dit het werk van lange adem. Met evenveel ijver en doorzettingsvermogen fleurt zij het grijze huisje van Everett langzaamaan op met naïeve bloemetjes en vogeltjes in helle kleuren.

Zij is als enige sterk genoeg om zijn hardheid te polijsten, ook al is dit het werk van lange adem

De film schetst het verhaal van Maud Lewis (1903-1970). In weinig woorden en vooral door beelden, blikken, humor en de onwennigheid van in elkaars levensruimte en lichaam verstrengeld te zitten. Het is liefde dat hen langzaamaan aan elkaar weeft. Hij wordt niet echt een doetje, en zij geneest niet op wonderbare wijze van haar artritis. De film is op geen enkel moment een sprookje en windt er ook geen doekjes om: het leven is hard en wij zijn moeilijke mensen. En toch… ‘Jij bent de enige in de familie die gelukkig is’, geeft Maud’s tante tenslotte nederig en verzoenend toe, als een perfect contrast met haar eerdere, vernederende: ‘Jij brengt onze familienaam in schande’.

Maudie, een onwaarschijnlijke ode

Maud (Sally Hawkins)

Wars van zeemzoeterige romantiek, deze eenvoudige prent. Waarin beide hoofdrollen op een indrukwekkend geloofwaardige en ontwapenende manier worden gebracht (wat alleen al de moeite is om de film te zien). Maudie is een onwaarschijnlijke ode aan het leven, aan het levensoptimisme, aan de schoonheid, aan de eenvoud, aan de hoop, aan de onzegbare kracht van de liefde die voor iedereen is weggelegd en die slechts langzaam groeit.

‘I have been loved’, zijn de laatste woorden van Maud. Daar gaat de hele film over, de onwaarschijnlijkheid van dat wonder. ‘Liefde verdraagt alles; alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles duldt zij’ (1Kor 13,7). Ja, ‘sterk als de dood is de liefde’ (Hgl 8,6). Uiteindelijk gaat deze film over u en ik en dat ‘het niet goed is dat de mens alleen is’ (Gn 2,18).

Regie: Aisling Walsh. Met Ethan Hawke, Sally Hawkins en Kari Matchett. 115 minuten.