In de aanloop naar de Wereldjongerendagen (WJD) in Madrid organiseren de jezuïeten een speciaal voorprogramma: Magis. Een Nederlandse deelnemer, Tijmen Kroon, doet op Ignis wekelijks verslag van zijn ervaringen, in woord en beeld. Afl.1: Ontvangst in Loyola, 5 t/m 7 augustus 2011.

We zijn maar met een klein groepje afgereisd naar Spanje. In Nederland is het nu eenmaal zo dat de jezuïeten geen scholen hebben om studenten uit te nodigen. Ik ga als parochiaan van de Petrus Canisiusparochie in Nijmegen. Verder is er een student met ons mee en een jezuïet in opleiding. Ward Biemans SJ, priester van de Petrus Canisiusparochie, begeleidt ons.

Onze bus komt aan in Loyola, na een zeven uur durende reis vanaf vliegveld Madrid. De koepel van de basiliek verschijnt als eerste aan de horizon. Ik ben enorm onder de indruk van alle nationaliteiten die zijn afgereisd uit alle uithoeken van de wereld. Ik heb nog nooit zoveel nationaliteiten bij elkaar gezien delend in eenzelfde geloof en met zoveel liefde voor elkaar.

Ik heb gepraat met Italianen, Libanezen, Fransen, Cubanen, Mauritianen, Kenianen, Chinezen, mensen uit Hongkong, Singapore, Macau, Amerika… te veel om op te noemen. Allemaal in elkaar geïnteresseerd en met zorg voor elkaar. Waar kom je vandaan, hoe heet je en met hoeveel ben je? Met die vragen begint ieder gesprek. Veel mensen hier zijn nog nooit eerder in Europa geweest. De Cambodjanen zaten bijvoorbeeld bijna tegen het raam geplakt in de bus van alle indrukken die ze kregen.

Er is een groot park achter de basiliek waar allerlei workshops gegeven worden. Zo wordt er door de Hongaren flink gevolksdanst rond een boom, wat erg leuk is om te zien. Zeker wanneer ook enkele Afrikanen hun moves in de strijd gooien. Onder het heiligdom kan worden gedoucht onder de bescherming van de heilige Jozef. Het enthousiasme en de vrolijkheid is overal te ervaren. Voor mij toont dat echt de Blijde Boodschap. Het ontroert mij.

Op zaterdag, de eerste volledige dag van ons weekend in Loyola, gaan we naar het huis van Ignatius. Dit bijzondere gebouw is nog helemaal intact en precies zoals Ignatius erin geleefd heeft. Bij de ingang staat een groot beeld met daarin weergegeven hoe Ignatius na gewond te zijn geraakt aan zijn been in Pamplona naar zijn kasteel wordt gedragen.

Opvallend in het huis is een schilderij met daarop een weergave van een omstreden verhaal over de geboorte van Ignatius. Zijn moeder zou vlak voordat zij van hem zou zijn bevallen naar een stal zijn gegaan om het daar te laten gebeuren. Zij zou hem dan na de geboorte in een kribbe kunnen leggen. Ook is er een klein kanonnetje te zien waar Ignatius vroeger mee speelde. Jaren later zou door een kanon zijn leven totaal veranderen.

Op zondag is er een grootse Mis met als celebrant de generaal-overste
van de jezuïeten, pater Adolfo Nicolás SJ. Omdat de basiliek nogal klein
is vindt het plaats op het plein voor de basiliek. Vooraf wordt
duidelijk gemaakt dat wij ook met ons lichaam mogen bidden. Ook wordt
ons gevraagd om ons heen te kijken naar de mensen die ook op het plein
zijn, omdat wij samen met hen het mysterie van Christus vieren. Dat
gebeurt dan ook: er wordt gebeden met vlaggen, handgeklap en
schitterende gezangen. Overal dus vlaggen, zelfs een Turkse. Maar liefst
250 priesters concelebreren. De lokale bevolking die ook aanwezig is,
lijkt zeer tevreden met het Baskisch van de generaal-overste.

Op maandag worden we heengezonden naar onze ‘experiences’ die verspreid over heel Spanje en zelfs Marokko plaatsvinden. Daar moeten we, zo is ons op het hart gedrukt, onze ‘magis’ vinden – ‘het meerdere’, een begrip dat Ignatius graag gebruikte. Het zoeken ter meerdere glorie van God.

Volgende week op Ignis een verslag van de ‘experience’-week.