Gregoy Brenninkmeijer sj snapt niet waarom Maria het beste deel heeft gekozen. Ze zit gewoon te luisteren. Hij neemt je mee in een meditatie over de tekst.

Op 8 oktober jongstleden mocht ik voorgaan bij de viering van de Eucharistie. Het was de dag na “Een jaar oorlog in Gaza.” Mijn hoofd en hart zijn vol van die ellende. Als evangelielezing vind ik die middag het zo overbekende verhaal van Maria en Marta, die twee zussen, vriendinnen van Jezus. Marta, die bezige bij, en Maria, luisterend naar Jezus. En dan die uitspraak van Jezus dat Maria het beste deel heeft gekozen. Die woorden raken altijd een gevoelige snaar bij mij. Hoe zo? Het beste deel? Zij zit gewoon naar Jezus te luisteren.

Pas na drie jaar heeft hij blijkbaar genoeg gehoord

Maar dan komt een detail van de eerste lezing helder bij mij binnen. Paulus schrijft aan de Galaten (Gal.1, 13-24) dat hij, na zijn verlichting en bekering bij Damascus niet meteen naar Jeruzalem is gegaan, naar de apostelen en de gemeente van Jezus. Hij ging naar Arabië! Is daarmee de woestijn bedoeld? Was dat voor Paulus een tijd van luisteren? Pas na drie jaar heeft hij blijkbaar genoeg gehoord en is hij gereed om de apostelen op te zoeken en te overleggen wat hem nu te doen staat. En vervolgens begint hij, reis na reis, de gemeente van Jezus uit te bouwen, de gemeente waar wij vandaag nog deel van uitmaken.

Luisteren vraagt tijd

In Rome is op dit moment de tweede zitting van de Bisschoppen-Synode in volle gang. Bisschoppen en Kardinalen, mannen en vrouwen van de kerk, zijn daar een maand lang bij elkaar om te onderscheiden wat de Geest Gods van de Kerk vraagt voor de toekomst. In gemengde groepen aan ronde tafels luisteren zij naar elkaar. Al die onderwerpen, al die meningen, die gevoelens. Wat wordt er helder? Wat staat ons te doen? Velen in de wereld vragen zich af of ze nu eindelijk iets gaan doen na zoveel maanden van synodaal proces? Maar luisteren vraagt tijd en lange adem en vermoedelijk is dat het beste wat ze nu kunnen doen.

Luistert er wel iemand naar een ander?

Intussen vallen in Beirut de bommen en wordt in Gaza op dodelijke wijze gezocht naar de gijzelaars. In het oosten van Oekraïne wordt elke meter grond bloedig omstreden en in de wereld draait de wapenindustrie op volle toeren. De ene poging tot ‘staakt het vuren’ na de andere sneuvelt al eer de inkt droog is. Maar luistert er wel iemand naar een ander?

Wat zou er gebeuren als…

Wat zou er gebeuren als de machtigen in Iran en Israël, bij Hamas en Hezbollah zouden proberen naar elkaar te luisteren. Werkelijk te horen wat hen beweegt in plaats van te proberen elkaar te vernietigen?

Wat zou er gebeuren als meneer Putin en meneer Zelenski de tijd zouden nemen om naar elkaar te luisteren, echt naar elkaar te luisteren? Hoeveel mensenlevens zou dat kunnen redden?

Wat zou er gebeuren al deze leiders tijd zouden nemen om te luisteren naar wat de Geest van hun God hen te zeggen heeft?

Wat zou er gebeuren als meneer Trump en mevrouw Harris bij elkaar zouden komen, niet om elkaar vliegen af te vangen en te kleineren, maar om te luisteren naar wat hen ten diepste voor ogen staat voor het welzijn van hun land en de wereld?

Al deze mensen zeggen in God te geloven, wat ook het beeld is dat hen bij hun “godsgeloof” voor ogen staat. Wat zou er gebeuren als al deze leiders van volkeren zouden stil vallen, tijd zouden nemen om te luisteren. Te luisteren naar wat de Geest van hun God hen te zeggen heeft voor vandaag?

Teken van liefde

Maria heeft er voor gekozen te luisteren naar Jezus. We weten niet wat Jezus haar te zeggen had. We weten alleen dat het haar zozeer heeft aangesproken dat zij, een paar maanden later, toen Jezus weer eens, nu samen met zijn leerlingen, bij Martha en Maria te gast was, dat zij toen een flesje zeer kostbare Nardusbalsem heeft uitgegoten over Jezus voeten. Dat teken van liefde vulde heel hun huis met heerlijke geur. Echt luisteren zal eerder liefde genereren dan geweld.