webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
De Notre-Dame in Parijs zal na de brand worden herbouwd, een dame van ruim 850 jaar oud. “Zonder dit prachtige gebouw laat de geschiedenis van Frankrijk zich nauwelijks schrijven.”
In het jaar 1163 werd de eerste steen gelegd en 35 jaar later was de bouw van de Notre-Dame voltooid. Bisschop Maurice de Sully legde die eerste steen. Na de wijding stak hij het, toen nog, minipleintje over om een tweede eerste steen te leggen voor het Maison-Dieu (godshuis), het armen- en ziekenhuis. Want, zo zei hij, “Jezus nodigt ons op het einde van zijn leven niet alleen uit om het Avondmaal te vieren maar evenzeer om elkaar de voeten te wassen”.
Fr Lawrence Lew, O.P. | flickr.com
De Notre-Dame is een ontmoetingsplek geworden van God met zijn volk in al zijn geledingen. Daarvan spreken de beelden aan de gevel, de ingangen van voor- en zijkant, de altaren. De gilden hadden hier ieder hun eigen kapel, de kooromgang beschermt sinds eeuwen de zingende kanunniken tegen het gepraat in de kerk, Thomas van Aquino gaf er zijn colleges, vóór 1789 werd er de gemeenteraad gekozen, net zoals de godin Rede tijdens de Franse revolutie, Victor Hugo bracht de kathedraal in een roman tot leven, de dichter Paul Claudel zag er in 1886 het licht van het geloof, generaal De Gaulle vierde er in 1944 de bevrijding, de hele middelbare-schooljeugd van Parijs hield er in 1980 een indrukwekkende Goede Vrijdag en zelfs de niet erg katholieke president Mitterrand werd vanuit de Notre-Dame begraven. Zonder dit prachtige gebouw laat de geschiedenis van Frankrijk zich nauwelijks schrijven.
De Notre-Dame laat achtenhalve eeuw West-Europese geschiedenis zien, horen, proeven, ja belopen. Geen geschiedschrijving in boeken kan daar tegenop. De Notre-Dame van Parijs laat daarbij ook ervaren hoe geloof en cultuur samengaan. Een hoogmis en een concert sluiten elkaar niet uit, evenmin als een gildevergadering in een zijkapel en kanunnikenzang in het hoogkoor, een feestelijk Te Deum wordt niet gestoord door gezucht van zieken, een filosofiecollege verhindert geen mis van Machaut.
Tot in onze dagen blijkt op historische plekken als deze dat liturgie ook een cultuurgoed is en dat zelfs hedendaagse kunst religieuze perspectieven biedt. Dat is geen musealisering of profanatie van kerken noch inpalmende doping van cultuur. Integendeel, het biedt wederzijdse verdieping en brengt elementen tot eenheid die wij mensen allemaal en altijd broodnodig hebben.
Bekijk ook onze fotoserie van het interieur van de Notre-Dame.
Henry Marion | flickr.com
