webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
Van 5 tot en met 10 april liep een groep van 21 wandelaars de ‘Walk for Homs’, een sponsortocht ter nagedachtenis aan pater Frans van der Lugt SJ. Diaken Rob van Uden liep mee.
De wandelaars van de Walk for Homs liepen een sponsortocht van Amsterdam naar Den Bosch. Ze zamelden geld in voor drie projecten (in de geest) van pater Frans: voor het werk van de Jesuit Refugee Service in het Frans van der Lugt Centre in Homs; voor de jezuïeten die werken aan de opbouw van Al Ard in Al-Qusayr [een landbouwproject en opvang voor gehandicapte kinderen, opgericht door Frans van der Lugt, red.] en voor de ZOA, een vluchtelingenorganisatie die in de omgeving van Damascus werkt aan het project Education for All. Centraal staat steeds de zorg voor basisbehoeften: geestelijke, psychische en sociale ondersteuning, educatie en ontmoeting, ongeacht etnische achtergrond of geloofsovertuiging.
De sponsortocht bracht bijna een ton op en dat is een geweldige materiële ondersteuning om het werk van pater Frans voort te zetten. Geld maakt hulp mogelijk. Maar de sponsorloop is ook een geestelijke ondersteuning voor het lijdende volk van het kapotgeschoten Syrië. In de slotviering getuigde de jonge moslimvluchteling Feras uit Syrië van zijn waardering voor het werk van pater Frans en hij vertelde over de bemoediging die er voor hemzelf en zijn familie van deze actie uitgaat.
Een wandeling ingebed in luisteren, stilte en gebed
Maar het verlangen naar sponsorgeld bracht méér. De tocht wilde ook een pelgrimage zijn. En dat was het: een wandeling ingebed in luisteren, stilte en gebed. Bij aanvang een gebedsviering in de Obrechtkerk in Amsterdam, met Mgr. Hendriks en aan het slot een gebedsviering in de St. Jan in Den Bosch, met Mgr. De Korte. Beide bisschoppen leken plezier te beleven aan de viering. Hun overwegingen en gebeden voelden geïnspireerd.
Op donderdag 7 april, de dag dat het acht jaar geleden was dat pater Frans werd vermoord, namen we deel aan de vesper van de Norbertinessen van het Catharinadal in Oosterhout. Zuster Maria Magdalena gaf aan dat we elke dag werden opgenomen in het gebed van de zusters en de vesper was sober en zorgvuldig vorm gegeven; een ontroerend moment.
Elke ochtend luisterden we met zijn allen naar een podcast van Bidden Onderweg met de retraite Luisteren met Frans van der Lugt. We zaten in een kring en luisterden in stilte naar de teksten uit het evangelie, het commentaar van pater Frans en naar de gebedsleiding van Nikolaas Sintobin SJ. Er volgde geen discussie.
De les van de graankorrel in de aarde bleef in me rondzingen
Toch namen de meesten de woorden en de gedachten mee in hun hart. Meerdere keren werd door mijzelf of door anderen teruggegrepen op de teksten van onze dagopening. Dan spraken we over de onvoorwaardelijke liefde van Jezus voor Zacheüs of anderen, over roeping, familie, respect.
Op de sterfdag van pater Frans liepen we zo’n 18 kilometer in stilte. ‘De les van de graankorrel in de aarde’ bleef in me rondzingen: Kijk naar de graankorrel in de aarde: de korrel doet niets en de aarde doet niets; en de aarde breekt hem niet. De aarde spreekt een taal van zachtmoedigheid en barmhartigheid. Pater Frans zal wellicht niet heilig verklaard worden, maar, in woord en daad, leidde hij ons naar het evangelie, naar Jezus.
We hadden niet het beste wandelweer, maar we wisten waarvoor we deze pelgrimage ondernamen. De regen spoelde de onverschilligheid van ons af en de wind blies haar weg. De geestelijke inbedding van onze tocht had zijn invloed. We vroegen naar elkaars verschillende kerkelijke (of niet-kerkelijke) achtergronden en waren oprecht geïnteresseerd in het andere van de ander. Pater Frans wist al dat wandelen een uitstekend instrument is voor interreligieuze of oecumenische ontmoeting. En ook wij konden dat onderweg ervaren. Wandelend, biddend en pratend kreeg de groep de gestalte van een kleine kerk binnen het grote verband: Gods volk onderweg.
“Dit spoor van liefde is wel een groot voorbeeld voor mij”
Alle pelgrims hebben de pelgrimage voltooid. Achteraf gezien viel het weer mee, maar de weersvoorspellingen, de regenbuien en de stormachtige wind, maakten dat je de neiging kon hebben om over ontberingen te spreken. De goede verzorging met warme en koude dranken, belegde broodjes, fruit én natuurlijk de hotelkamer met warme douche aan het einde van de dag, maakten deze pelgrimage echter tot mooie zes dagen.
We hebben ons ingezet om de projecten in Syrië te steunen, maar voor ieder van ons golden wellicht de woorden van organisatrice Anne-Claire van der Lugt: “Ik kan niet tippen aan de onbaatzuchtige manier waarop mijn oom zich liet leiden door de liefde voor het geloof en de mens, maar dit spoor van liefde is wel een groot voorbeeld voor mij.”
Het ging in deze sponsortocht om geld en we leverde een prestatie. Maar het werd een echte pelgrimage. Ik denk dat veel pelgrims deze herinneringen in hun rugzak meenemen als het grootst denkbare cadeau: we zijn mensen onderweg, kinderen van dezelfde vader, aan elkaar gegeven als broers en zussen.
Bekijk hieronder de aflevering die Kruispunt (KRO-NCRV) op 10 april 2022 over Frans van der Lugt uitzond, naar aanleiding van de Walk for Homs.
