Onlangs werden in ons Antwerps college de abituriënten (geslaagden) in de bloemetjes gezet. Een hele reeks van deze achttienjarigen mocht aan het woord komen. En wat viel op? Allemaal meisjes, op één uitzondering na. Waar bleven de jongens? Hebben die geen stem?

Dit is meer dan een toevalligheid, meer dan een anekdote. Dit is wat je tegenwoordig op basis van statistische gegevens mag verwachten. De meisjes affirmeren zich meer dan vroeger en dat ten koste en ook tot spijt van vele jongens. Die vinden nogal eens dat de assertiviteit van de vrouwen te ver gaat. De meisjes delen die mening niet en wijzen er graag op dat zij nu eenmaal beter presteren op school en dus meer waardering verdienen. Zo is er een nieuw en nog te weinig onderkende spanning gegroeid in de altijd al zo delicate verhouding tussen de geslachten.

Mogen wij rekenen op de natuurlijke erotische aantrekkingskracht tussen jongens en meisjes?

Dat probleem laat zich natuurlijk in de eerste plaats voelen op de huwelijksmarkt. We weten al langer dat de relatievorming tussen jongens en meisjes een delicate zaak is. De jongelui beseffen dat de ideale partner niet gemakkelijk te vinden is en dat die partner, als ze hem/haar gevonden hebben, al gauw niet zo ideaal zal blijken. Met als gevolg dat de relaties minder duurzaam worden en met als verder gevolg dat het geboortecijfer in vele landen daalt tot onder het reproductiecijfer van 2,1 kinderen per vrouw. In Zuid-Korea is het zelfs gedaald tot 0,7. Dat geeft te denken en niet enkel aan demografen. De bevolking zal krimpen en is nu al aan het vergrijzen. Zal het demografisch evenwicht vanzelf hersteld worden? Mogen wij rekenen op de natuurlijke erotische aantrekkingskracht tussen jongens en meisjes?

Spanning op de huwelijksmarkt

In recente jaren is het probleem nog wat erger geworden. Meer vrouwen zijn de mening toegedaan dat het huwelijk en duurzame relaties niet goed zijn voor vrouwen maar wel voor mannen. Die vinden in hun vrouw een goedkoop personeelslid, zo zeggen sommigen, terwijl vrouwen in hun man vooral een min of meer hulpeloze zorgbehoevende vinden. Nu de vrouwen een ruimere plaats op de arbeidsmarkt veroveren, hebben zij hem als kostwinner minder nodig dan vroeger.

Die mening heeft ingrijpende gevolgen. Er ontstaat een beweging die de emancipatie van de vrouw niet enkel koppelt aan het afzien van het huwelijk maar ook aan het afzien van kinderen en zelfs van geslachtsverkeer. Maar er is meer. Deze afwijzing door jonge vrouwen stemt jonge mannen wrevelig en dat laat zich voelen tot in het politieke leven. Jonge mannen vertonen de neiging om meer op rechts, op autoritaire leiders te stemmen. Zij hebben het gehad met die progressieve emancipatorische (“woke”) geluiden die opstijgen uit de andere sekse. En dat terwijl jonge vrouwen, zoals we onlangs nog gemerkt hebben, zich thans meer tot linkse leiders wenden.

Toenemende frustratie

De groeiende spanning tussen de geslachten is om verschillende redenen problematisch te noemen. Sommigen zullen volhouden dat dalende geboortecijfers en de daaropvolgende afname van de wereldbevolking goed nieuws zijn voor de toekomst van onze planeet. Daar tegenover staat echter dat deze spanning weegt op het gemoed van de jongeren, van de jongens maar ook van de meisjes. Die toenemende frustratie is niet goed voor de kwaliteit van het samenleven.

Kunnen onze media en hun amusement ingaan tegen de geest van de tijd?

Is er een remedie voor deze problematiek? Zou er bijvoorbeeld iets te verwachten zijn van onze media die zo vaak een clichématige voorstelling geven, zo meen ik toch, van meisjes als knap en slim en van jongens als onvolgroeid en knullig? Kunnen onze media en hun amusement ingaan tegen de geest van de tijd? Het is nu eenmaal niet te loochenen dat vandaag de dag (mannelijke) spierkracht minder van tel is dan (vrouwelijke?) emotionele intelligentie.

Gewaagde voorstellen

Er worden soms nog andere, meer gewaagde voorstellen gedaan. Zullen we terugkeren naar het gescheiden onderwijs met mannelijke leerkrachten voor jongens en vrouwelijke leerkrachten voor meisjes, leerkrachten die dan ook zullen fungeren als rolmodellen? Zullen we de jongens een jaar later tot de lagere school toelaten zodat ze met dezelfde graad van psychologische ontwikkeling als de meisjes de school kunnen doorlopen? En zodat ze als abituriënt even vaak aan het woord kunnen komen als de meisjes? Alleszins schrikken de auteurs die zich over deze problematiek buigen niet terug voor ophefmakende voorstellen.

Foto door Tima Miroshnichenko