Sara trok met het MAGIS jongerenprogramma een week door de Dolomieten als voorprogramma op de Wereld Jongeren Dagen in Rome. ‘Bijbel, kunst en bergen’ luidt de titel van de reis. En ze wil ze alle drie tot haar laten spreken. 

Het was een combinatie die me aansprak, omdat deze drie aspecten elk op hun eigen manier wegwijzers kunnen zijn naar God. Ik was benieuwd naar de verhalen die ze me zouden vertellen. Ze stelden me niet teleur en raakten mijn gevoelssnaren. Snaren die in beweging werden gezet door iets zichtbaars en iets tastbaars: licht en omhelzing.

Ervaringen

Met ons vieren lagen we in een kamer, verscholen tussen een hoop bagage en een rij kapstokken, die onze met de hand gewassen kleren omhoog hielden. Vroeg in de ochtend werd ik gewekt door lichtstralen die de kamer binnen schemerden. Dit zonlicht onthulde achter het gordijn een prachtig tafereel, waar mijn ogen nooit genoeg van kregen. De indrukwekkende hoogtes en het gevarieerde kleurenpalet bleven me verbazen en verwonderen, en maanden me tot immense dankbaarheid.

Ze vertelden me over God. 

_{(tekst gaat door onder afbeelding)}

Het gebergte nodigde ons uit tot lange wandelingen, wandelingen die onze kuitspieren in gang zetten en ons naar grote hoogtes leidden. Dat ging niet vanzelf. Het vroeg volharding om de bestemming te bereiken. Het pad bergop en het adembenemende uitzicht bij aankomst toonden me dat er na de inspanning, na de intense struggle, steeds hoop en licht is.

Het vertelde me over God.

Ik ging de weg niet alleen. Ik was omringd door een veertigtal reisgenoten. Eerst nog onbekend maar die steeds vertrouwder werden. Ik zag gezichtsuitdrukkingen veranderen. Ik was er getuige van hoe het licht harten raakte, hoe ogen begonnen te fonkelen en glimlachen steeds frequenter de ruimte vulden. En hoe verlegenheid en twijfel plaats maakten voor zelfvertrouwen en het sterke gevoel van zich bemind te weten.

Het vertelde me over God. 

Ik voelde me geborgen, ik werd in hun armen een kostbaar deel van deze wonderlijke schepping.

De Dolomieten citeerden meer dan enkel lichtrijke verhalen. De bergen, die mij enerzijds zo krachtig en groots leken, konden mij anderzijds ook bekoren door hun tederheid en zachte omhelzing. Ze droegen me en namen me op in hun schaduw. Ik voelde me geborgen, ik werd in hun armen een kostbaar deel van deze wonderlijke schepping.

Ze vertelden me over God. 

En die omhelzing was niet enkel in verticale richting, maar ook horizontaal heel voelbaar en zichtbaar. De onverwachte knuffels, schouderklopjes en bemoedigende woorden van mensen die een week lang elkaars naaste waren, harten verwarmden, bruggen bouwden en eenheid brachten in diversiteit. Zoveel zelfs, dat mensen hun angsten overwonnen en talenten op één van de avonden als een waar geschenk uitgedeeld werden.

Het vertelde me over God.

_{(tekst gaat door onder afbeelding)}

En tot slot was er die ene omhelzing van de Vader, die zijn verloren dochter in de armen sloot, nog voordat ze de kans kreeg om haar excuses aan te bieden. De scène werd zo mooi in een – door de deelnemers in elkaar gepuzzeld – theaterstuk uitgebeeld, dat ze me tot tranen toe bewoog en me er ten diepste van overtuigde dat de barmhartigheid van de Vader zich verder uitstrekt dan waar armen reiken kunnen.

Het vertelde me over God.

Ontdek meer over het MAGIS jongerenprogramma van de jezuïeten.