Katrien Van Kriekinge bezocht met haar gezin de Paus toen die eind september in België op bezoek was. Hoe was dat voor het gezin? “Onze kinderen hadden vlaggetjes bemachtigd en zwaaiden enthousiast, hun vreugde was aanstekelijk.”
Als jong gezin met drie kleine kinderen gingen wij vol enthousiasme op pad. De reis naar het stadion was op zichzelf al een avontuur. Met de restrictie dat we geen tassen mee mochten nemen, stonden we voor de uitdaging om onze kinderen te entertainen in het vroege uur van de ochtend. Om 6.50 uur parkeerden we onze auto op Parking C en begonnen we de voettocht naar het stadion. Gelukkig hadden we ons goed voorbereid met warme jassen, waardoor we een paar benodigdheden konden meenemen in de zakken.
We trakteerden onszelf en de kinderen op een heerlijke wafel als ontbijt, wat ons onmiddellijk in een festivalsfeer bracht.
Bij aankomst bij het stadion werden we geconfronteerd met lange rijen, maar die maakten deel uit van de ervaring. Het gevoel van verbondenheid en solidariteit deed ons denken aan de Wereldjongerendagen, vooral die van Madrid, waar we hetzelfde enthousiasme en begrip onder de aanwezigen ervoeren. Ondanks de lange wachttijd van bijna 45 minuten voelde de sfeer positief aan. We trakteerden onszelf en de kinderen op een heerlijke wafel als ontbijt, wat ons onmiddellijk in een festivalsfeer bracht.
Eenmaal in het stadion, met onze plaatsen ingenomen, was het wachten op de ceremonie in volle gang. Terwijl we de tijd doorbrachten met bekenden en kleine spelletjes speelden, waren onze kinderen nieuwsgierig naar wat ons te wachten stond. Op het moment dat paus Franciscus het stadion betrad, stond de hele menigte op. Onze kinderen hadden vlaggetjes bemachtigd en zwaaiden enthousiast, hun vreugde was aanstekelijk. Het was een moment dat de atmosfeer vulde met opwinding en een diep gevoel van saamhorigheid.
Zijn woorden waren krachtig en confronterend, en ze boden een kans voor de aanwezigen om na te denken over verantwoordelijkheid en herstel
Tijdens de eucharistieviering kwam de geest van openheid en reflectie sterk naar voren. In zijn homilie sprak de paus niet alleen over de vreugde van het geloof, maar ook over de pijnlijke kwesties die de Belgische Kerk teisteren. Hij erkende de ernst van het misbruikdossier en riep de gemeenschap op om deze schaduwzijde van de kerk niet te negeren. Zijn woorden waren krachtig en confronterend, en ze boden een kans voor de aanwezigen om na te denken over verantwoordelijkheid en herstel.
Het pausbezoek aan België was meer dan een ceremoniële gebeurtenis; het was een moment van reflectie dat ons als gezin, en ons als gemeenschap, samenbracht. Het herinnerde ons eraan dat geloof zowel blijdschap als uitdagingen met zich meebrengt, en dat het belangrijk is om binnen die spanning te blijven werken aan herstel en vernieuwing. De ervaring zal ons nog lang bijblijven, niet alleen vanwege de heiligheid van het moment, maar ook door de relevante boodschap die de paus met ons deelde.
Beeld: Katrien van Kriekinge