Rudi Mannaerts is pastoor van de Antwerpse Sint-Andrieskerk. Wat gelooft deze flamboyante priester en welk verhaal vertelt hij aan mensen die niet geloven?
‘God is de dragende kracht in het leven. Jezus is de trekkende kracht, want Hij geeft het voorbeeld. De Geest is de duwende kracht’, zegt Rudi Mannaerts. Om eraan toe te voegen: ‘En wij zijn de ezel. Iemand moet de ezel trekken en iemand moet hem duwen. En dan maar hopen dat de ezel op z’n bestemming aankomt. Maar de ezel heeft natuurlijk de neiging achter het lekkerste snoepje aan te lopen. En ik snoep ook graag van het leven, maar het snoepgoed mag niet de honger voor de gezonde maaltijd in de weg staan.’
Mannaerts heeft altijd graag gedanst. Dans is volgens hem een van de mooiste expressievormen . ‘Als ’s morgens om zeven uur zeventig jonge mensen staan te dansen in de discotheek, dan zie ik glinsteringen in de ogen en pret op het gezicht. Drie uur later heb ik de hoogmis waar twintig prevelende mensen in een barokke feestzaal zitten. De mensen die halleluja zingen, claimen een hemelse vreugde. Maar wat is er op hun gezichten te lezen? De vraag die mij drijft is: hoe brengen we die twee werelden bij elkaar?’
Maar het snoepgoed mag niet de honger voor de gezonde maaltijd in de weg staan
Een antwoord heeft de Antwerpse pastor niet meteen. Als hij lesgeeft op de middelbare school, merkt hij dat voor velen God definitief heeft afgedaan. ‘Hij woont in de wereld van de sprookjes, is goed voor de kinderen. Maar God als relevantie van het leven, dat begrip is er nauwelijks.’