De zusters van het Heilig Hart verlaten hun Bernadetteklooster. Welke geschiedenis schreven ze in dit klooster? Hoe geven de zusters betekenis aan wat hen overkomt? Een film van Ben Frie.

‘Dit was voor ons eigenlijk een vakantiehuis’

De zusters van het Heilig Hart uit het Bernadetteklooster in Rosmalen hebben inmiddels onderdak gevonden in Nijmegen. Doordat ze meer en meer waren aangewezen op zorg, was hun ‘moederhuis’ niet meer geschikt als woonplek en moesten de zusters verhuizen.

Zuster Jeanne blikt terug op haar tijd in het Bernadetteklooster. ‘Dit was voor ons eigenlijk een vakantiehuis’, zegt ze, denkend aan vroeger. Zuster Véronique weet zich nog te herinneren dat ze voor haar eeuwige gelofte een jaar naar een bijhuis moest. ‘Dat was het Bernadetteklooster. Ik heb hier nog nooit zo’n mooie tijd gehad als toen. Eenmaal weer terug had ik echt heimwee naar het Bernadetteklooster.’

Dat was het Bernadetteklooster. Ik heb hier nog nooit zo’n mooie tijd gehad als toen.

Het klooster draaide op volle toeren. De zuster runden er een kleuterschool en een lagere school. Zuster Geertrui: ‘Vroeger hadden we ’s morgens meditatie, aanbidding, rozenhoedje, de eucharistieviering en drie keer de getijdengebeden. Nu is het meer op eigen basis.’

Wij zijn ons thuis kwijt

Maar nu is het klooster leeg. ‘Wat allemaal om ons heen gaat wegvallen, dat is geen kleinigheid’, zegt zuster Patricia in de periode voorafgaand aan de verhuizing. ‘De een kan dat wat makkelijker verwerken dan de ander. Dan merk je dat wij allemaal wat oudere mensen zijn, die bepaalde dingen moeilijker kunnen verwerken.’

De film geeft woorden en beelden aan een proces dat op grotere schaal aan de gang is. Communiteiten die inkrimpen en verouderen, kloosters die de deuren sluiten. En dat doet pijn. Zoals zuster Geertui zegt: ‘Het is niet alleen het huis verlaten, we zijn ons thuis kwijt. We doen de deur dicht en dan zijn we wees.

Bovenaan staat de ingekorte versie van de film die Ben Frie SJ maakte. Bekijk de gehele film van 22 minuten hier.