De duisternis kan het licht niet overwinnen, maar dat is niet altijd even makkelijk te geloven. Zeker niet als de kilte van alle kanten aan komt ‘waaien’.

Het is 2 januari. Tussen de restanten van het vuurwerk van gisternacht laat ik de hond uit. Even rust na het geknal en de lichtflitsen van de nieuwjaarsnacht. Een buurman staat hoog een ladder, tegen de nok van zijn huis. Hij maakt de kerstverlichting los van de daklijst, die daarmee de afgelopen weken in volle lengte heeft geschitterd. Als antwoord op mijn nieuwjaarsgroet en het enthousiast geblaf van de hond klinkt van boven: “Ja, ja, de kerst is weer voorbij…”.

Ik zie er maar van af terug te roepen, dat het pas over vier dagen Driekoningen is en dat bovendien de kersttijd duurt tot 2 februari, Maria Lichtmis, het feest van de opdracht van Jezus in de tempel in Jeruzalem. En hij is niet de enige die bezig is de sporen van Kerstmis weer uit te wissen. (Ook de fitnesscentra doen weer goede zaken deze dagen…)

Juist in die eerste maanden van het jaar, donker en koud, dan heb je dat extra licht wel nodig

De kerstverlichting van de buurman hing er overigens al lang vóór Kerstmis. al vanaf begin december, zoals bij veel huizen en winkelstraten.

Kerstverlichting, terwijl het al richting Pasen ging

Een aantal jaren geleden was ik op bezoek bij de universiteit van Winnipeg, in noordelijk Midden-Canada. Het was maart, een ijzig koude periode, de stad lag onder de sneeuw en een bijtende noordelijke poolwind maakte dat je binnen bleef zolang het kon. Binnen en buiten straalden de huizen in de buurt nog volop met hun “kerstverlichting”, terwijl het al aardig richting Pasen ging. 

Mijn collega vertelde dat hij de verlichting pas opborg wanneer de laatste sneeuw gesmolten was. “Juist in die eerste maanden van het jaar, donker en koud, dan heb je dat extra licht wel nodig. Alle verlichting is dan welkom, als tegenwicht tegen de kou buiten, maar vooral de kou, die je ook vanbinnen aangrijpt.” Het licht van Kerstmis heb je nodig tot het licht van Pasen dat doet verbleken. 

Een innerlijke kilheid en duisternis

Wij hier halen de verlichting weg, als de koudste en kilste maanden nog moeten beginnen. In onze winkelstraten blijft die langer branden, maar dat heeft een andere reden. 

De duister kan het licht niet overwinnen

En die innerlijke kilheid in deze maanden, zeker zolang er niet volop in de zon kan worden geschaatst…. En speciaal dit jaar, nu onlangs door Amerikanen een nieuwe brandhaard in het toch al zo ontvlambare Midden-Oosten is ontstoken. Een innerlijke kilheid en duisternis, vooral voor de mensen daar, maar ook hier bij ons en elders in de wereld, waar mensen zich zorgen maken over escalatie ginds en de mogelijke gevolgen voor de hele wereld en voor ons hier. Dan is het goed te weten en te tonen dat het duister het licht niet kan overwinnen.

Misschien moeten we toch onze kerstverlichting dit jaar wat langer laten branden, teken van onze christelijke hoop dat  licht, goedheid en geweldloosheid uiteindelijk het laatste woord zullen hebben.