Kijkend naar een oud schilderij zien we een verstild verleden. Zoals bij deze ‘Sterrennacht’ van Vincent van Gogh.
Als we blijven kijken, worden we getroffen door de krachtige beweging die erin opgesloten ligt en bijna zoekt naar een uitweg. Wanneer we die tot ons kijken toelaten, ontwaakt een verlangen om die beweging nu, op dit moment, te laten doorgroeien.
Onze blik op Bijbelse taferelen confronteert ons ook met een verstild, soms versteend, verleden. Kunnen we ook hier die oorspronkelijke krachtige beweging herontdekken en ons openstellen voor de drang om deze beweging ook nu, in onze tijd door te zetten?