Een man, een vrouw, een naamloos kind. Kan er iets goeds van komen? Een bespreking van Hungry Hearts, een beklemmende, minimalistische film van de Italiaanse regisseur Saverio Costanzo.

Een afgebladderd toilet onder een Chinees restaurant. Een jonge vrouw loopt per ongeluk het mannentoilet binnen en bezorgt een jongeman die net zijn maag staat te ledigen (foute vis) de schrik van zijn leven. Zij wil weggaan, maar de deur zit vast en ze krijgen ‘m niet meer open. Vervolgens blokkeert ook de deur van de wc. Daar sta je dan met z’n tweeën, op één vierkante meter, in de stank. Kan daar iets goeds van komen?

Zuiver en goed

Ja, klaarblijkelijk. Jude (Adam Driver) en Mina (Alba Rohrwacher) worden een stel, zij raakt zwanger en in de volgende scène – de film is een kwartier bezig – zijn ze getrouwd en gevestigd in een tweekamerbovenwoning in New York. Hoe anders ziet die stad eruit door de camera van de Italiaanse regisseur Saverio Costanzo: druk, vuil, lawaaierig.

In deze film wordt honger geleden, wordt gegeten, te weinig, en ontlast

Je begrijpt dat een jonge moeder haar kindje daartegen wil beschermen. Het platte dak verandert in een kas voor planten en groenten, want alleen wat natuurlijk is, is zuiver en goed voor een kind. Had de waarzegster haar niet gezegd hoe bijzonder haar baby zou zijn? Wat zou je dan de artsen geloven, met hun machines en hun chemische troep.

Paniek

Hungry Hearts is een claustrofobische film over een man, een vrouw en een beetje een kind (dat veelzeggend naamloos blijft), plus een schoonmoeder, zijn moeder (Patricia Maxwell), want haar moeder is gestorven toen ze twee was en met haar vader heeft ze geen contact meer. Ook de vrienden die de bruiloft kwamen meevieren verdwijnen al snel uit het oog. Wat heb je meer nodig dan een man en een kind, vooral een kind?

In deze film wordt honger geleden, wordt gegeten, te weinig, en ontlast. Je maag krimpt ineen wanneer hij voor haar probeert te verbergen dat de kleine gespuugd heeft: door de camera, beveiligingscamera nu, zie je hem in paniek met de baby in de huiskamer, terwijl zij anorectisch nerveus in de keuken een avocado staat schoon te maken met een groot mes.

Drukkend

Hungry Hearts is een minimalistische film, met weinig mensen, die bovendien nauwelijks een verleden hebben en in een heel beperkt heden leven, in kleine ruimtes; ook de stad, zoals gezegd, is eerder drukkend. De vele close-ups werken eveneens beklemmend, en de stilte, en de muziek die uit het niets lijkt komen. Soms zweeft de camera naar boven, om even afstand te nemen of om de onmacht van het ingesloten stel nog sterker te doen voelen.

Opnieuw vraag je je af: kan hier iets goeds van komen?

Misschien brengen de elementen verlossing? Het water met name, waarin Mina rust vindt (maar in bad haar kind baren lukt niet), het strand waar ze getrouwd zijn. Maar haar droom dan, die zich precies daar, aan dat strand afspeelt: het hert dat afgeschoten wordt? Scène na scène, stap na stap gaan deuren dicht en vraag je je opnieuw af: kan hier iets goeds van komen? Lieve Jude, broze Mina, arme baby: is er voedsel voor jullie hongerige hart?

Trailer