Bloemen op het kale hout, fris groen duikt op. Alles komt tot bloei. Het jaarlijkse wonder is daar: de lente. Het ideale moment om de tuin op orde te brengen.

Toen ik onlangs planten aan het kopen was en deze later met veel zorg aan de zwarte aarde toe vertrouwde, moest ik sterk denken aan Jezus’ woorden. Jezus spreekt vaak over groeiend gewas, ontkiemende zaden en vruchtdragende bomen. Zo geeft Hij woorden aan wat het koninkrijk van God is.

Vijandig zaad

In de parable van de zaaier vertelt Jezus hoe er graan wordt gezaaid. En hoe er ook vijandig zaad, oftewel onkruid gezaaid wordt. En dan gebeurt het: op de akker groeien mooie vruchtbare aren op, maar daartussenin ook allerlei andere planten. En dat leidt tot verbazing van de werkers. Hoe kan dit nu? Alles netjes voorbereid, graan gezaaid en nu schiet er tussen die mooie planten allerlei rotzooi op. Een herkenbaar beeld?

Welke planten zie in de tuin van ons eigen leven?

Als wij nu eens kijken naar de tuin van ons eigen leven, wat staat daar allemaal in? Welke planten zie ik in de grote wereld waarin wij leven en de tuin van ons eigen dagelijks leven? Wat probeert er tot bloei te komen?

Uitroeien!

De reactie van de werkers is duidelijk. Dat onkruid gaan we uitroeien! We moeten een zuivere en schone akker hebben. De rommel in het leven accepteren we niet. De zaaier echter ziet het anders: als je het onkruid los trekt, trek je ook de goede planten eruit. Laat beide maar opkomen.

De energie die vrijkomt in ons leven, laat allerlei dingen opgroeien: mooie dingen en minder mooie dingen. En het is de kunst om ruimte hiervoor te laten. Als je met een zuiverende werking al het kwade uit wilt roeien, dan vernietig je de groeikracht van zowel het goede als het kwade.

Ruimte voor de groei

Jezus’ oproep is dan ook: laat het samen opgroeien. Wees niet te rigoureus in je oordeel of verlangen naar zuiverheid. Laat ruimte voor de groei. Hier spreekt een zekere mildheid uit. Gods droom met ons groeit tussen allerlei onkruid en moeilijkheden.

Maar is dat niet een beetje te makkelijk? Alles maar gewoon te laten staan en te laten groeien?

Oogsttijd

In de laatste zinnen van de parabel wordt er vooruitgekeken: de oogsttijd zal komen. Al het goede zal zijn voltooiing vinden. Het graan wordt opgeslagen. En wat geen vrucht voortbrengt, wordt ook bijeengebracht en verbrand.

Zo wordt de hoop weergegeven dat de goede dingen verder zullen gaan en dat de kwade dingen eens weggenomen zullen worden. Voorlopig echter zitten we in de tijd van de bloei en de groei. Een tijd van mogelijkheden met goede en minder goede planten.

Een goed begin van de lente gewenst!

Foto door Daiga Ellaby via Unsplash