Het was voor mij een late roeping. Mijn ouders zag ik mijn hele jeugd in de tuin aan het werk met planten, wieden, snoeien, maaien. Bij mij begon het pas in de coronatijd: tuinieren.
Tijdens de eerste lockdown was het prachtig weer. Ik zat buiten, ook met die eerste stille Pasen. Mijn oog viel op de tuin die wel wat liefde een aandacht kon gebruiken, een beetje tender love and care, zoals Engelsen dat zo mooi zeggen. En zo begon het, tuinieren, met de handen in de aarde, ontdekken, verwondering over wat er allemaal in een tuin kan groeien en sterven. De tuin is een plek geworden waar ik elke dag wel iets in doe, waar ik in rondloop om te kijken naar wat er gebeurt. Ik ben een tuinvrouw geworden.
Het is net Pasen geweest, het prachtige verhaal van de opstanding van Jezus heeft geklonken. Versterkt zijn we op weg gegaan, in de kracht van de verrijzenis. Op de dag van de opstanding, die in een tuin plaatsvindt, ziet Maria van Magdala de verrezen Jezus. In Johannes 20 staat het zo beschreven: ‘Ze zag iemand staan. Het was Jezus, maar Maria wist niet dat hij het was. Jezus vroeg aan haar: ‘Waarom huil je? Wie zoek je?’ Maria dacht dat het de tuinman was, en zei: ‘Meneer, hebt u soms mijn Heer uit het graf weggehaald? Vertel me dan waar u hem naartoe gebracht hebt! Dan kan ik hem meenemen.’
Maria herkent Jezus niet, zij denkt dat hij de tuinman is. Dat is Hij niet, Hij is de opgestane. Toch is Hij het ook wel. Jezus is de tuinman van ons leven. Hij brengt wat dor is tot bloei, wat voorgoed uitgebloeid lijkt, gaat toch weer kleine bloemetjes maken. Wat dood lijkt en dood is komt tot leven. De tuinman zorgt ervoor. Hij zorgt voor ons hart, voor onze ziel, voor ons leven.
Het is voorjaar, in mijn tuin die sinds vier jaar weer liefde en aandacht krijgt, schiet het groen uit de grond. Ik ben benieuwd of alle planten de winter hebben overleefd, wat gaat er opkomen, wat niet? Zullen de dahliaknollen die in de koude aarde de winter hebben doorgebracht weer felle bloemen gaan maken? Komt de zonnehoed weer terug? Waar blijven de hosta’s? Het nieuwe leven, het groen, overtreft de dorre takjes van de planten die het niet meer doen. En zelfs uit die dorheid kan, na een poosje, ook weer groen opschieten. Mijn tuinvrouwvakmanschap is nog pril, dat van Jezus is volkomen, de goddelijke tuinman is Hij. Ignatius nodigt ons uit om in gesprek te gaan met de mensen die in het Evangelie voorkomen. Het voorjaar is een mooi moment voor een gesprekje met de tuinman.
Foto door OPPO Find X5 Pro via Unsplash