Anneke leert een Afrikaanse jongen kennen, gevlucht vanwege zijn geaardheid, verkracht om de overtocht te betalen. Maar in zijn verhaal klinkt ook een krachtige Paaservaring.

Hij had een gelukkige kindertijd gehad. Als enig kind van liefhebbende, zeer gelovige ouders mocht hij naar school, wat helemaal niet zo vanzelfsprekend was in zijn land in midden Afrika.

Totdat zijn ouders vonden dat het tijd werd voor een huwelijk.

Maar dat het zó erg zou zijn…

Toen moest hij wel vertellen dat hij op jongens viel.

Natuurlijk wist hij wel dat dat verboden was in zijn land en zijn religie, maar dat het zó erg zou zijn…

Ik mocht er niet zijn

Ik zag hem in het kader van de asielprocedure. Een zwaar getraumatiseerde jonge man. Door zijn ouders het huis uitgezet, en daarna als opgejaagd wild rondgezworven. Opgepakt en in de gevangenis gegooid. Daar veelvuldig gemarteld en met de dood bedreigd.

Hij wist te ontsnappen, maar tijdens de vlucht was hij in handen van een mensensmokkelaar gevallen en meerdere malen verkracht (“om de overtocht te betalen”).

Hij doet zijn verhaal op een afstandelijke manier en eindigt met: “Ik mocht er niet zijn…” Toch zie ik in zijn doffe ogen nog een sprankje licht. Ik vraag me af of hij het zal redden.

Een stralende Paaservaring

Twee jaar later kom ik hem toevallig tegen. In nog gebrekkig Nederlands vertelt hij hoe moeilijk het was, helemaal alleen in een vreemd land met een vreemde taal. Hoe de beelden van de mishandelingen en de verkrachtingen hem nog regelmatig achtervolgen. Maar hoe hij toch door had gezet en het inburgeringsdiploma had gehaald. Hij is weer naar school gegaan, want hij wil kapper worden. En hij heeft een maatje bij COC (de Nederlandse belangenvereniging voor lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders). Zijn ogen stralen als hij zegt: “Ik mag er zijn…”

Waar haalt hij de kracht vandaan zoveel pijn aan te kunnen?

De ontmoeting ontroert mij. Zijn woorden blijven nog lang in mijn hoofd zitten.

Met bewondering en verwondering kijk ik er naar. Waar haalt deze jongen de kracht vandaan om zoveel pijn aan te kunnen?

En hoe heeft hij door alle ellende heen de hoop kunnen houden dat hij er ooit weer mocht zijn?

Voor mij was dit een Paaservaring.

Dan keer ik in mijzelf en overweeg ik mijn eigen pijnlijke plekken. Kan ik door mijn kruisen heen geloven in opstanding ?