Een gebed voor de kersttijd, geïllustreerd door Syrische vluchtelingenkinderen met hun tekeningen.

Goede God,
met Kerstmis brengen we ons te binnen
dat u naar ons toegekomen bent
om ons leven te delen.
Zodat we mogen geloven
dat u onze zorgen kent
van binnen uit.
Reden om dankbaar te zijn.

U weet
wat er in ons omgaat.
Aan idealen en verlangens.
We dragen ze met ons mee
als kindertekeningen in onze ziel:
heel eenvoudig:
verlangen naar een wereld
met plek voor iedereen,
met dagelijks brood
tot bij de armste mensen;
verlangens naar een wereld
zonder wapens, terreur, dreiging, geweld;
verlangen naar een school
waar we leren oorlogstuig
om te smeden tot landbouwwerktuigen.
Een wereld
zoals u die oorspronkelijk bedoeld had.

Is die komst van u in onze wereld
als een klein kind
dan wel zo’n goed idee?
Komt u daarmee tegemoet aan onze verlangens?
Wat kan een klein kind nou uitrichten?
Wat moeten we met u,
als u onze problemen niet oplost,
maar in onze wereld wenst binnen te treden…
nee binnen gedragen te worden,
als een hulpeloos wezentje?
Aangewezen op onze zorgen?

Of is het juist uw bedoeling
dat wij ons die vraag stellen?
Dat ieder van ons…
dat ik probeer
het antwoord te vinden
op de vraag
waarvoor ik in de wieg ben gelegd?
En zo de ontwerptekening in mijn ziel
vorm te geven
en om te zetten in realiteit?

Op deze foto’s: Syrische vluchtelingenkinderen in Libanon tekenen hun leven vóór en na hun migratie. Zij krijgen onderwijs in een school van de Jesuit Refugee Service (JRS). Voor de gehele fotoserie plus achtergrondinformatie over het project klik hier. Alle foto’s: © Jacquelyn Pavilon/JRS.