In  de namiddag met de wagen van Zoersel terug naar Antwerpen rijden over de Turnhoutsebaan, dat doe je beter niet. Dan kom je in Schilde onvermijdelijk in de beruchte file terecht. Geen dwazere manier om je tijd te besteden dan aanschuiven in een file. Dat wisten we, maar toch waagden we het.

Helaas, we reden de Turnhoutsebaan op en kwamen al meteen in een file terecht. Auto’s bumper aan bumper. Een heel lange file, zo vreesden we, omdat Schilde nog vijf kilometer ver was. Wat was er aan de hand? Een verkeersongeval? Eerst leek het daarop. Maar nergens een autowrak te zien. Geen herrie, geen lawaai. Enkel een kinderhoofdje dat zich onrustig heen en weer bewoog tussen de wagens. Waar bleven de ouders, zaten die geklemd in hun voertuig?

Het meisje probeerde dat eendengezin in de juiste richting te loodsen

Gelukkig bleek dat kind niet gewond. Beter nog, ze was geen hulp aan het zoeken, ze was hulp aan het bieden. Aan een moedereend en drie kuikentjes die radeloos een mogelijkheid zochten om de grote rijweg over te steken en die niet meer wisten of ze naar links of naar rechts moesten. Het meisje probeerde dat eendengezin in de juiste richting te loodsen. Maar dat viel niet mee. Die eenden waren kennelijk meer bevreesd voor haar dan voor de zware wagens voor en achter haar.

Bewondering

In die file was iets te bewonderen. Vooreerst de lankmoedigheid van de bestuurders van de twee lange slierten wagens, wachtend totdat die eendjes hun habitat bereikt hadden. Vervolgens de toewijding van een kind dat meende dat die eendjes iets heiligs hadden en niet verpletterd mochten worden door dikke autobanden en dat om die te beschermen de nodige risico’s nam. Of was ze zich van die risico’s niet bewust? Haar ouders hadden haar laten begaan. Waren zij niet bezorgd om de veiligheid van hun kind? Waarom grepen zij niet in? Omdat hun kind blijk gaf van het grote mededogen dat zij haar hadden bijgebracht en dat ze thans niet meer mochten afremmen? Omdat zij meenden dat hun kind nu eenmaal behoefte had aan idealen en daarvoor enig risico mocht lopen?

Zullen die dierenminnende kinderen van thans later ook stilstaan bij een haveloze dronkeman op straat?

Sceptici zullen tegenwerpen dat liefde voor dieren een eerder gemakkelijk ideaal is, zeker als het gaat om vertederende kleine eendjes. Ze zullen bovendien opmerken dat gemakkelijke idealen de neiging hebben om grotere, meer veeleisende idealen in de weg te staan. Zullen die dierenminnende kinderen van thans later ook stilstaan bij een haveloze dronkeman op straat? De aanblik van een zwalpende mens is, jammer genoeg, minder vertederend dan die van verdwaalde eendjes.

Vriendelijke mensen

Maar genoeg sombere overwegingen. Er bestaan vriendelijke mensen en ze zijn talrijker dan men wel eens beweert. Ik weet het uit ervaring, telkens weer. Op de tram staan kinderen hun plaats af aan mensen zoals ik, mensen met grijze haren. Die vinden ze blijkbaar eveneens vertederend. Ik vind het niet leuk zulke vertedering op te roepen bij kinderen. Niettemin is het niet enkel mijn recht maar ook mijn plicht om hun aanbod te aanvaarden. Om zo een blijk van dankbaarheid te geven als aanmoediging voor de vriendelijke mensen die er nu al zijn en die er hopelijk steeds meer zullen zijn.

Foto van Patti Black via Unsplash