Dankzij Google Translate en wat plaatjes kunnen we iedere dag Pinksteren vieren. Sanneke Brouwers over hoe zij de taalbarrière slecht met haar Syrische vrienden.

Met Pinksteren vieren we het begin van onze kerk. Wanneer Jezus’ boodschap voor iedereen verstaanbaar wordt, een boodschap van liefde die sterker is dan de dood. We proberen dit te omschrijven en verbeelden als: het gevoel dat je hart in brand staat, dat je het hart op de tong hebt en dat waar je hart vol van is de mond van overstroomt…

Ik breek en deel met mijn Syrische vrienden, ook al verstaan we geen woord van elkaar

We lezen in de Bijbel hoe de leerlingen vorm proberen te geven aan het Evangelie nu Jezus niet meer in hun midden is. Met Hemelvaart leert Lucas ons dat je het Woord van God niet moet preken maar breken. Zoals Jezus ons heeft laten zien in zijn leven, breken en sterven. De Emmausgangers hadden Jezus niet herkend tijdens het gesprek dat ze hadden onderweg. Ze zagen pas wie hij was toen ze ‘s avonds aan tafel het brood braken. De onverwachte gast en reisgenoot is Jezus.

Zo willen wij voortgaan in dit spoor. Ik doe een poging wanneer ik breek en deel met mijn Syrische vrienden, ook al verstaan we geen woord van elkaar.

Abracadabra

Voor gesprekken met verwachte en onverwachte gasten zijn we nu niet meer afhankelijk van toevallige ontmoetingen of de taal van de geest. Met mijn iPhone kan ik iedere dag Pinksteren vieren. Wanneer ik met behulp van Google Translate en wat plaatjes hartverwarmende gesprekken voer met mijn Syrische vrienden.

Mijn vriendin spreekt alleen Arabisch; ze leest ons Latijns schrift niet. Dit is lastig voor ons maar bijna onmogelijk wanneer je voor een gesprek met de advocaat met de trein moet reizen. Informatieborden, plaatsnamen en op de minuut geplande dienstregelingen moeten voor haar abracadabra zijn. Met veel bewondering zie ik hoe ze de dingen toch weet te organiseren voor zichzelf en haar twee jongens van 7 en 8 jaar oud. Bijvoorbeeld door mijn hart te winnen, en ik ze breng en haal wanneer ze wil.

Wanneer we een afspraak maken stuur ik een klok met de tijd waarop ik haar ophaal. Als ik klaarsta en ik zie dat ze niet ‘online’ is, weet ik dat ze onderweg is. Want op het kamp waar ze woont is WiFi. Voor het contact met haar thuisfront van levensbelang. Deze life line staat altijd open. Tenzij ze bij uitzondering niet op het kamp is.

Er ontstaan ook talloze Babylonische spraakverwarringen

Wanneer het spannende en bepalende gesprek met de Immigratie- en Naturalisatiedienst plaatsvindt, stuur ik klaviertjes vier. ‘s Avonds een duimpje omhoog gevolgd door een vraagteken. Zij antwoordt met een smiley. Dus ik denk dat ze tevreden is over het verloop van het gesprek.

Dansende meisjes

Een paar dagen later stuur ik twee handjes met stralen er omheen om haar te laten weten dat ik aan haar denk en hoop en bid voor een goede uitslag. Voor de zekerheid stuur ik haar ook nog een arm met spierballen. Omdat ik denk dat ze die goed kan gebruiken en omdat ik haar een sterke vrouw vindt.

Wanneer de gesluierde moslima mij antwoordt met rijtjes dansende meisjes in balletpakjes en opzwaaiende rokken, weet ik dat de uitslag goed is. Voor de gelegenheid stuur ik haar ter felicitatie verschillende bosjes tulpen omlijst met hartjes.

Met een Syrische vriend oefen ik woordjes Arabisch voor mezelf en Nederlands voor hem. Af en toe word ik bijgestaan door Google Translate en als door een wonder vertaal ik zo de onbegrijpelijke tekens in een verstaanbare boodschap.

Ik beleef veel plezier aan deze wederzijdse taallessen, waarin ook talloze Babylonische spraakverwarringen ontstaan. Daarom vraag ik regelmatig ter controle: “Begrijp je het?” Van dit ongelovige Thomas-gedrag is mijn vriend niet gediend en ik kan rekenen op een antwoord van boos kijkende en rood aangelopen mannetjes en mannetjes met rook uit de neusgaten. Gelukkig wordt het altijd weer goed wanneer mijn Arabische vriend ons gesprek afsluit met een afdruk van rood gestifte lippen. Ik antwoord met een hartje.

Eten en delen

Wanneer het gaat om de blijde boodschap – de boodschap van Jezus, de boodschap van het breken en leven; van liefde en vriendschap – speelt taal geen rol. We kunnen elkaar verstaan in het dagelijks samenleven, zoals de Emmausgangers Jezus herkenden in het iconische beeld van het breken van het dagelijks brood.

We kunnen hier vele woorden, hartjes, kusmondjes aan besteden, maar van eten en delen, raakt ons hart het meest in brand. En de liefde gaat door de maag; want wat kunnen mijn Syrische vrienden lekker koken. (Smiley die de lippen aflikt).