Geen slecht idee, vindt Jan Peters, zo’n uitruil van vrije dagen. Hij heeft zelfs een idee hoe je het Suikerfeest kunt beleven als Pinksterfeest. Want is het niet: De Geest waait waarheen hij wil?

In onze streken is de Tweede Pinksterdag een vrije dag. Een kerkelijk feest dus? Dat valt dan wel tegen, als je naar de kerk gaat. Op deze pinkstermaandag valt er niets te vieren. De Kerk gaat vandaag over tot de orde van de dag, ook al is het sinds dit jaar de liturgische gedachtenis van Maria, moeder van de Kerk. In traditioneel echt katholieke landen als Italië en Spanje is het een gewone werkdag.

Met Hemelvaart en Pinksteren is de paastijd afgesloten en keren we terug naar het leven van alledag. Waarom dan vrij? Natuurlijk altijd prettig, zo’n extra vrije dag, geschikt voor een festival, een dagje luieren of een bezoek aan woonboulevard of tuincentrum. Maar waarom vrij juist op deze dag, waarop er kerkelijk niets te vieren valt?

Uitruil ten gunste van het Suikerfeest

Logisch dat hier in Nederland in de media weer druk wordt gedebatteerd of we deze dag niet kunnen inruilen voor een vrije dag op 5 mei (bevrijdingsdag) of voor een nog in te stellen onafhankelijkheidsdag, naar Amerikaans en Belgisch voorbeeld. Dan wordt het een echte feestdag voor alle inwoners van het land, niet alleen voor de christenen. Sommigen spreken liever over een Nationale dag van de Eenheid. Maar natuurlijk barst dan ook de discussie los over de te kiezen datum…

Dat valt dan wel tegen, als je naar de kerk gaat. Op deze pinkstermaandag valt er niets te vieren.

De suggestie voor een dergelijke uitruil is niet nieuw. In 2005 pleitte Tiny Muskens, de toenmalige bisschop van Breda, er al voor deze vrije dag op te geven ten gunste van een dag op het islamitische Suikerfeest, aan het einde van de vastenmaand Ramadan. De meeste van onze vrije dagen zijn nog steeds gebaseerd op de christelijke feestdagen, terwijl de moslims nu ruim zes procent van Nederlandse bevolking uitmaken. Natuurlijk kreeg Muskens ook felle kritiek over zich heen: hoe kon hij, nota bene als katholiek bisschop, de ‘Joods-christelijke traditie’ van ons land zo te grabbel gooien? En dan nog wel ten gunste van moslims… 

Maar Muskens wist waarover hij sprak, acht jaar lang had hij gewoond en gewerkt in Indonesië, het grootste islamitische land ter wereld, en respect gekregen voor de gelovige inspiratie van moslims.

De Geest is geen eigendom van de Kerk

Toch wil ik een lans breken voor een gelovige, christelijke waardering van pinkstermaandag. Goed, de komst van de Geest op zondag was de afsluiting van de Paastijd. Maar dan is deze maandag de gelegenheid bij uitstek om te gedenken en te vieren dat de Geest ook een nieuw begin maakt. 

Een dag om ons te realiseren dat de komst van de Geest een feest was, maar toch vooral een zending inhoudt. Ook voor ons: de deuren open, naar buiten, ver weg van de veilige beslotenheid, voortgestuwd door diezelfde Geest, naar een onbekende toekomst. 

De Geest is speurbaar in de inspiratie van andere godsdiensten, zoals ook Tiny Muskens had ervaren.

Een dag ook om te beseffen dat wij die Geest wel gekregen hebben, maar niet in handen hebben, niet in pacht hebben. “De Geest waait waarheen hij wil”, lezen we in het Johannesevangelie. De heilige Geest laat zich niet opsluiten, is niet het eigendom van de Kerk, maar inspireert ons en mensen wereldwijd. De Geest is speurbaar in de inspiratie van andere godsdiensten, zoals ook Tiny Muskens had ervaren.

Suikerfeest christelijk beleven

Het pinksterverhaal in de Handelingen van de Apostelen gooit de deuren wijd open en vertelt ons dat alle aanwezigen op die dag de apostelen hoorden spreken in hun eigen taal, en jawel, ook in het Arabisch.

Als we dan toch de vrije Tweede Pinksterdag inruilen voor het Suikerfeest zou die nieuwe vrije dag door ons, christenen, kunnen worden gevierd als een nieuwe pinkstermaandag, een feest van de wereldwijde werking van Gods Geest.