Oppervlakkig bezien leefde Camille Crowet het leven van een onopvallende huisvrouw. Maar in haar hart vond een uitzonderlijke en unieke vereniging met God plaats.

Dit is een bijdrage in de serie mystici uit de twintigste eeuw.

Camille Crowet (1900-1971) leidde een leven dat uiterlijk gezien weinig opvallend was. Ze behaalde weliswaar een doctoraat in de scheikunde aan de Université Libre de Bruxelles, waarvoor ze een prijs van de overheid kreeg, maar ze maakte verder geen carrière. Na haar huwelijk werd ze huisvrouw; ze woonde met haar echtgenoot in een Waals-Brabants dorp. 

Het huwelijk was kinderloos, maar de jonge familieleden kwamen graag bij Camille en haar man studeren of brachten hun vakanties bij hen door. Camille was op latere leeftijd bijna doof. Toch hielp ze in de parochie. Uiterlijk gezien onopvallend dus, maar innerlijk was haar leven een spectaculair avontuur met God. 

In het geheim bidden

Ze werd volstrekt ongelovig opgevoed – haar ouders spraken de naam God nooit uit. Toch werd ze tot Hem aangetrokken, al toen ze een klein meisje van zes jaar was. Ze bad in het diepste geheim tot die Onbekende. Als jonge vrouw studeerde ze aan de vrijzinnige ULB. Daar ontmoette ze haar toekomstige echtgenoot, die er een van de weinige gelovigen was. Op haar vijfentwintigste werd ze gedoopt en ontving ze de eerste communie – wat ze beleefde als een intense ontmoeting met Christus. 

Innerlijk was haar leven een spectaculair avontuur met God

Hoewel haar verdere leven een groeiende intimiteit met Hem was, wist niemand hiervan. Zelfs haar echtgenoot ontdekte dit pas na haar overlijden. Toch weten wij iets over Camille’s spectaculaire avontuur dankzij een toevallige gebeurtenis. Een Franse priester, Henri Caffarel, vroeg in zijn tijdschrift Cahiers sur l’oraison aan de lezers een aantal vragen over het innerlijk gebed te beantwoorden. Camille Crowet heeft dat gedaan. Zo ontstond er een correspondentie met Henri Caffarel, waarin Camille over haar gebed vertelde. Deze correspondentie is later gepubliceerd – iets wat Camille niet wist toen ze haar brieven schreef. De brieven gaan over het diepste geheim van haar leven. Het was volstrekt niet de bedoeling dat dit gepubliceerd zou worden.

Innerlijk gebed van Camille Crowet

Camille was een mystieke vrouw. Ze beleefde haar intense liefdesvereniging met God in totaal onopvallende omstandigheden. Ze schrijft: “Voor mij vloeit het innerlijk gebed helemaal voort uit de relatie met God. Het is echt niet nodig dat ik in stilte of eenzaamheid ben om me bewust te worden van mijn vereniging met God. Ik heb het innerlijk gebed beleefd in omstandigheden die daar het minst geschikt voor lijken, en zelfs wanneer ik een mondain leven leidde: theater, cinema, restaurant… en telkens wanneer de naastenliefde me vroeg om me daadwerkelijk toe te leggen op de anderen. In die omstandigheden – soms heel kort – voel ik de eenheid met God zelfs intenser dan in de eenzaamheid van mijn kamer of de stilte van een kapel.”

Haar innerlijk avontuur was iets waartoe God het initiatief genomen had. Zoals ze zelf zegt: “Ik doe het innerlijke gebed omdat ik ertoe gedwongen word door iets dat me overstijgt, zonder twijfel omdat God het wil.” 

De donkere nacht

Het gaat haar zeer ter harte dat velen die zich inzetten voor de mens daarin God achterwege laten. In 1969 schrijft ze: “Al jaren – vijfentwintig jaar wellicht – zie ik het horizontalisme toenemen; ik zie gelovigen die, om de zaak van de mensen ter harte te nemen, zich helemaal losmaken van de zaak van God. Die dubbele liefdesstroom, die het leven van de genade vormt, vloeit niet meer in hen en is niet meer de magneet waardoor ze tot hun medemensen zouden aangetrokken worden.”

In één ogenblik hervond ik mijn liefde

Camille Crowet maakte ook jaren van dorheid mee, die ze met veel geduld en liefde doorstond. Een dorheid die zomaar verdween, toen ze Gods liefde opnieuw ondervond: “In één ogenblik hervond ik mijn liefde. Maar dan een gezuiverde liefde, een liefde vol tederheid, zoals oude echtgenoten het beleven, die diep verbonden zijn met elkaar, die elkaar begrijpen zonder woorden, die verzinken in de ander door één blik, bij wie de liefde verdiept door de ander steeds meer te kennen, door de ander telkens opnieuw te herontdekken.”

Een unieke weg

Camille Crowet behoort tot geen enkele ‘school’ van spiritualiteit of mystiek – niet ignatiaans, monastiek, carmelitaans… God zelf heeft zich eenvoudigweg aangediend in haar leven, en ze heeft “ja” gezegd, op een heel persoonlijke, unieke manier. Het is een liefde die uit een verborgen diepte kwam, die Camille in de verborgen intimiteit beleefde, en die intussen weer in het verborgene van de eeuwige Liefde is teruggekeerd.

De redactie van www.kerknet.be maakte een korte film over Camille Crowet.