Inspirerende mensen, naamloze slachtoffers: even worden zij herinnerd, hun verhalen gedeeld. ‘Hier voelen we ons vaak machteloos namen te noemen, hun aantal is te groot, hun bestaan en sterven vaak te anoniem.’ 

Midden in de kring brandt een kaars. In gekleurde was staat daarop in een twintigtal talen het woord ‘Vrede’. In de kring een tiental mensen van ver en van dichtbij: van Brussel tot Kenia, van Palestina tot Engeland, van Rusland tot de Verenigde Staten, van Italië tot de Filippijnen. Het is stil.

De namen zijn we snel weer vergeten, maar even waren ze aanwezig

Ieder is geïnspireerd door mensen, in de stilte komen ze bij je op; hun leven en hun voorbeeld geven je kracht, visie, doorzettingsvermogen. Het zijn niet alleen grote figuren uit een ver of nabij verleden, het zijn ook – misschien wel vooral – mensen in je directe omving.

Wereldwijde cirkel

Een voor een vertelt ieder over zo een mens. Een oudere Britse dame die – al is het in haar eentje – volhoudt te demonstreren tegen de wapenfabricage in Engeland en tegen de verkoop ervan aan oorlogsgebieden. Een man die zich volledig inzet voor verzoening tussen stammen in Oost-Afrika. Mensen die blijven geloven in de dialoog en in verzoening tussen christenen en moslims in het door opstand geteisterde zuiden van de Filippijnen. Mensen die blijven en zich inzetten in oorlogshaarden in het Midden-Oosten…

Na elk verhaal blijft het stil. De namen zijn we snel weer vergeten, de geschiedenis zal ze ook niet onthouden, maar even waren ze aanwezig in deze kring, gekend en erkend door een paar mensen, in een wereldwijde cirkel.

Weggecijferd

Ieder van ons kent ook de slachtoffers. Slachtoffers van geweld en onderdrukking, van misbruik en uitbuiting. Of mensen die zichzelf zo hebben weggecijferd voor een ideaal dat ze er fysiek onderdoor zijn gegaan.

Veel slachtoffers zullen nooit meer zijn dan een getalletje in een statistiek

Weer luisteren we naar elkaar, soms over conflicten waarvan we het bestaan nauwelijks kenden. Maar ook over slachtoffers van rassenonlusten in de Verenigde Staten, van bomaanslagen in Oost-Afrika, van het geweervuur van Israëlische soldaten, van de oorlog van Rusland met de Tsjetsjeense bevolking in het land, vluchtelingen verdronken op weg naar Italië, slachtoffers van het genadeloze geweld in Aleppo en in Mosoel. Hier voelen we ons vaak machteloos namen te noemen, hun aantal is te groot, hun bestaan en sterven vaak te anoniem. Zij zullen nooit meer zijn dan een getalletje in een statistiek.

Gekend

Toch zijn ook zij even aanwezig in deze kring, bij mensen die zich machteloos en overweldigd voelen, maar in een gebed de hoop uitspreken dat hun namen gekend zijn door God en dat ze bij Hem rust en vrede hebben gevonden.

Even waren ze aanwezig in deze kring, de inspirerende mensen en de slachtoffers. Na het doven van de kaars vervagen ze langzaam uit onze aandacht. Maar even was het Allerheiligen en Allerzielen.