Wat is een plek waar je makkelijker tot stilte komt? In deze zomerserie beschrijven redactieleden een plek waar voor hen de stilte dichtbij kwam. In deze laatste aflevering: Gerrit Post over de spirituele gemeenschap Findhorn in Schotland, een plek waar het luisteren naar de zachte stem van God een van de leidende principes is. 

Findhorn heeft als een van de leidende principes ‘inner listening’, luisteren naar de zachte stem binnenin, ‘the small voice within’. De drie oprichters keerden zich drie keer per dag naar binnen om te mediteren. Twee van de drie konden daar de stem van God onderscheiden die hen richting influisterde. Ze committeerden zich om dat advies te volgen en belanden zo op een caravanpark aan de noordkust van Schotland naast een militaire vliegbasis waar zich langzaam de spirituele gemeenschap van Findhorn ontwikkelde.

Het idee was dat iedereen zelf leerde luisteren naar de ‘small voice within’, de zachte stem binnenin

In de eerste jaren werd de dagelijkse activiteiten bepaald op basis van de ‘guidance’ van oprichtster Eileen Caddy. Tot de guidance zei dat dat moest stoppen. Het idee was dat iedereen zelf leerde luisteren naar de ‘small voice within’, de zachte stem binnenin.

De community is nog steeds gaande en inmiddels is het een ecodorp met in de regio duizenden mensen die op een of andere manier verbonden zijn met de gemeenschap.

Heilige stilte

Ik woonde er een paar jaar en ik ontdekte er nieuwe vormen van stilte. Elke zondag is er ‘Taizé’. De community komt samen en danst ‘sacred dances’ en zingt verschillende liederen uit de zangboeken met liederen uit allerlei culturen en stromingen. Het heet Taizé omdat het ooit begon met het zingen van liederen uit de christelijke gemeenschap van Taizé. Vaak is het mooiste moment net na het lied, als er geen muziek meer klinkt, maar alleen de stilte voortduurt die met heiligheid is geladen.

De stilte bleek geladen met van alles. Bijvoorbeeld tijdens een gesprek waarbij het gesprek vanuit een ander niveau bestuurd lijkt te worden. Alsof de conversatie als vanzelf gaat, als een dans waarbij ik zelf als het ware als een toehoorder luisterde naar mijn eigen gesprek.

Wat gebeurt er allemaal wel niet in die ruimte tussen ons?

Of die keer dat er met de hele community aan conflictbemiddeling werd gedaan door middel van Processwork – waarbij de verschillende ‘rollen/stemmen’ in het conflict worden belichaamd door mensen die in de ruimte staan – en waarbij mij de tranen mij in de ogen schoten, net voordat iemand in de zaal in huilen uitbarstte. Wat gebeurt er allemaal wel niet in die ruimte tussen ons?

Ook ontdekte ik dat het leren onderscheiden nog niet zo eenvoudig is. Hoe weet je nu of je echt luistert naar de Heilige of dat je simpelweg het advies van een van je onvolwassen kinddelen volgt?

Nature sansctuary

Een van de fysieke plekken van Findhorn waar ik graag zat, was het nature sanctuary in Findhorn. Gebouwd door Ian Turnbull. In de video hieronder toont hij u het bouwwerk.

In het jaar dat ik in Findhorn woonde, zat ik er graag. Soms wel uren achter elkaar. Te voelen wat er allemaal wel niet te voelen viel in mijn binnenwereld.

Christus is gekomen om ons meer menselijk te maken

De ruimte staat voor mij voor iets wat er in mijn beleving mist aan de protestantse christelijke cultuur – en wie weet ook wel aan de katholieke, maar daar weet ik minder van. Het belang van balans tussen het mannelijke en het vrouwelijke. En het belang van het bewustzijn dat we onderdeel zijn van de natuur.

Mijn conclusie na de stilte in Taizé was: Christus is gekomen om ons meer menselijk te maken. En Findhorn leerde me iets soortgelijks. Dat als je spiritueler wilt worden, je juist dieper je lichaam moet bewonen.