Heerlijk, die koele argumenten van de theologie. Maar toen Bernice Brijan onlangs naar yoga ging, ontdekte ze een schat die lekker warm aanvoelt.

Het was woensdagavond. Mijn wekelijkse yogales zat erop. Tijd voor de afsluitende ontspanningsoefening. Ik ging languit op de mat liggen, met mijn hoofd in het kussen en mijn armen naast me. Een fleecedeken trok ik over me heen. Een diepe zucht en een gaap volgden, want bij de ontspanningsoefening mag je je even helemaal overgeven. Toen ik er zo ontspannen mogelijk lag, hoorde ik mijn yogadocente zeggen: ‘Neem een plaats in gedachten waar je je fijn en veilig voelt en beeld je in dat je daar op dit moment bent’.

Tijdens een lesje Yoga op vakantie in Hongarije

Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Als vanzelf gingen mijn gedachten naar Hongarije, een land dat met de jaren door opgebouwde herinneringen aanvoelt als een tweede thuisland. Als kind was ik er min of meer toevallig met mijn ouders tijdens een zomervakantie terechtgekomen, in een dorp aan het Balatonmeer. Door de jaren heen zijn we steeds teruggegaan. Telkens hetzelfde dorp. Telkens hetzelfde hotel. Het is alsof ik er ben opgegroeid.

Een fleecedeken trok ik over me heen. Een diepe zucht en een gaap volgden, want bij de ontspanningsoefening mag je je even helemaal overgeven.

Even waande ik mij weer daar, op de pier bij het hotel. De zon schijnt. Het uitzicht is schitterend. Het rustig golvende, blauwgroene water van het Balatonmeer omgeeft me. Tegelijkertijd zie ik de overkant van het meer. In de verte twee witte torens. Ja, dat is de abdij verderop, op het schiereiland.

De kracht van verbeelding

De echtheid van de ervaring raakt me zeer. Wat zit er een kracht in de verbeelding. Het voelt als een goede ontmoeting. Een ontmoeting met ervaring en herinneringen. Ze brengen warmte met zich mee. Er volgt dankbaarheid. Wat is het toch rijk om herinneringen te koesteren. Er gaat een wereld open.

Ze brengen warmte met zich mee. Er volgt dankbaarheid. Wat is het toch rijk om herinneringen te koesteren.

Soms vergeet ik die wereld een beetje. Op de universiteit houd ik me bezig met gedachten, denken, argumenteren. De wereld van de theologie is er een van intellectuele verdieping. Van het koele argument. Daar geniet ik van en dat is voor mij heel waardevol. Maar evenzo waardevol is voor mij die andere wereld. Die van herinneringen, ervaringen. Van innerlijke warmte. Het is een schat in de ziel. Wat een rijkdom.