De kwetsuren die mensen elkaar aandoen, dikwijls ook ongewild, vertrouwen zij best aan elkaar toe in een sfeer van vrede; niet als verwijt. Zo doet Jezus dat.
Op de avond van de eerste dag (…) kwam Jezus binnen (…). Hij zei ‘Vrede zij u’. En na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. (Johannes 20: 19-23)
Dit lezen we in het evangelie van de eerste zondag na Pasen. Waarom dit gebaar? Waarom zo onmiddellijk zijn kwetsuren te zien geven als aanzet voor dat eerste weerzien? Om te bewijzen dat Hij het was? Zijn plotse verschijning volstaat hiervoor. Daar moet een diepere reden toe zijn. Deze spreekt uit de woorden zelf van Jezus en uit de context.
Onmiddellijk nadat Hij zijn wonden liet zien zegt Jezus andermaal “Vrede zij u”. En daarna heeft Hij het over vergeving. Jezus brengt hier dus heel duidelijk drie zaken samen: kwetsuren, vergeving en vrede.
De context. De dagen die aan zijn dood voorafgingen is er inderdaad heel wat gebeurd waarover Jezus’ intiemste vrienden niet fier konden zijn. De sporen van dit verlaten worden door iedereen en aan zijn eigen lot worden overgelaten, droeg Jezus tot in zijn lichaam. Hij had die kunnen verbergen, om zijn leerlingen onprettige schuldgevoelens te besparen. Doch daarmee zou Hij aan de waarheid tekort doen. Dit weerzien na al het gebeurde moest in waarheid geschieden, en de waarheid stond geschreven in die kwetsuren.
Als je iemand zijn fouten vergeeft, zegt Jezus, dan zijn ze vergeven. Zo niet blijft hij of zij ermee zitten, en zit jij er zelf ook in vast.
De kwetsuren die mensen elkaar aandoen, dikwijls ook ongewild, vertrouwen zij inderdaad best aan elkaar toe in een sfeer van vrede; niet als verwijt. Zo doet Jezus dat. Enkel dit maakt werkelijke vergeving mogelijk. Als je iemand zijn fouten vergeeft, zegt Jezus, dan zijn ze vergeven. En zo moet het ook zijn. Zo niet blijft hij of zij ermee zitten, en zit jij er zelf ook in vast.
Alleen wanneer men vanuit de waarheid vertrekt, de waarheid van al wat gebeurd is, wordt met het vergeven het vertrouwen hersteld, en kan men terug op weg gaan met elkaar, ook al zal dit soms op een heel andere manier gebeuren.
Ruimer nog: het is pas wanneer je mag meemaken hoe iemand omgaat met de pijn die je hem of haar hebt aangedaan, dat je gaat ontdekken wat jij voor die iemand echt betekent. We begrijpen dan ook waarom Thomas, die dit gebeuren niet had kunnen meemaken met de andere leerlingen, er zó op stond ook zelf Jezus’ barmhartige liefde op die manier te mogen ervaren.
Afbeelding boven dit artikel: Giacomo Galli, Christus toont zijn wonden (detail)