webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
Voor een serie podcasts over de Geestelijke Oefeningen interviewt Ben Frie SJ verschillende deskundigen met jarenlange ervaring op het gebied van ignatiaanse spiritualiteit. Voor Hilde Van Linden betekenden ze een ommekeer in haar leven.
“Dat mensen groeien, ik denk dat ik dat vooral hoop”, zegt Hilde Van Linden in deze podcast met Ben Frie SJ. “Dat God glimlacht, ik kan het niet anders uitdrukken. Dat mensen binnen de Geestelijke oefeningen gegroeid zijn en de rest van hun leven verder kunnen groeien.”
Hilde Van Linden is medewerker van het Platform voor ignatiaanse spiritualiteit van de jezuïeten. Ze organiseert retraites met de Geestelijke Oefeningen van Ignatius, die in haar eigen leven een ommekeer betekenden. Ben Frie interviewt haar in deze serie over de Geestelijke Oefeningen.
Geen podcast missen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief. Of abonneer je op de podcast op iTunes, Soundcloud of Spotify.
“Ik was zelf op zoek naar geloof. Ik kom uit een doe-kerk, en dat stukje van gebed en spiritualiteit heb ik gemist zonder dat ik het besefte. Ik was lang actief bij jongerenpastoraal, en al zoekend kwam ik terecht bij de Loyolatocht, een pelgrimstocht van tien dagen in Spanje om het verhaal van Ignatius te volgen.”
“Dat was een eerste kennismaking, en daarna volgde een jaar van wroeten: ‘Ik moet daar iets mee, maar wat?’ Toen volgde een achtdaagse retraite in Drongen: op een vaste plek de Oefeningen doen in stilte, met een persoonlijke begeleider, met wie je elke dag spreekt. Je krijgt Bijbelteksten om ermee te bidden. Tijdens de Oefeningen gaat het om een ontmoeting met God. Je overweegt wat geloven is, wat God en Jezus daarin betekenen. Je bent met God in gesprek. Het gaat niet zozeer om emotie, die is vluchtig, maar om een diepere laag: wat maakt mij ten diepste gelukkig? Het gaat om levensvragen: waarom ben ik er, wat kan ik betekenen voor anderen? Ik wil niet centraal staan in mijn leven en hoop dat ik mij mag geven aan de ander.”
“Ignatius is de stichter van de jezuïeten, die een eigen methodiek volgde in zijn gebedsleven. Je ziet het ontstaan in ‘Het verhaal van de pelgrim’, zijn biografie. Hij ontdekte dat zijn gevoelens hem iets vertelden: ervaringen zijn belangrijk, en ik mag me telkens afvragen wat mij die willen zeggen diep van binnen. Het is geen wegvluchten van de realiteit, maar wel een stukje exclusiviteit voor God krijgen. Stilte is daarbij geen doel op zich, maar het helpt wel. Het gaat erom vrij te worden van al die talloze impulsen die dagdagelijks op ons afkomen. Als we minder spreken, worden onze oren misschien ook groter, de oren van ons hart. Verwondering over de schepping krijgt dan veel meer ruimte.”
De begeleider kijkt naar wat er gebeurt tussen de retraitant en God.
“Onderscheiden is karakteristiek voor Ignatius’ Oefeningen. Op een goede manier keuzes maken, vanuit het bidden. Toen ik bij de jezuïeten ging werken zeiden sommigen: o, dat zijn heel intellectuele mensen. Maar ik zag ook dat het er bij hen om gaat te luisteren naar die innerlijkheid. Kijken naar die ervaringen gaat niet alleen over intellect, het gaat ook over gevoelens. Wat beweegt er in mij?”
“Als iemand deze oefeningen gaat doen, doet hij dat als mens in zijn geheel. Psychologie en spiritualiteit overlappen voor een deel, maar de begeleider heeft een andere bril dan een psycholoog. De begeleider kijkt naar wat er gebeurt tussen de retraitant en God. Begeleiders zijn hiervoor speciaal opgeleid (het zijn niet per se alleen jezuïeten die dit kunnen). Er is een permanente vorming en er is een zekere honger om van elkaar te leren, te blijven leren. Begeleiden is een vaardigheid die je moet ontwikkelen.”
“Ja, dat is wat ik hoop: dat God zou gaan glimlachen. Dat mensen groeien, dat ze binnen de Oefeningen vaardigheden hebben ontvangen om verder te komen. Groei, meer worden wie je eigenlijk bent, wat zit er in je, daar dichterbij staan. Diep van binnen weten: het klopt.”
