Eén van Jezus’ tafelgenoten verried hem, de anderen gingen er vandoor toen het te heet onder de voeten werd. Een overweging over het trotseren van dreiging en dood, bij muziek van Willem Vermandere.

De Goede Week is een tijd van herdenken. Het verleden present stellen, en erbij blijven verwijlen. En dat tegen de achtergrond van mijn eigen actualiteit.

Ondergang

Jezus terughalen, zoals hij aan tafel zat met zijn twaalf vrienden… en wist dat er één tussen zat die hem al in handen had gespeeld van zijn doodsvijanden. Die vijanden waren buiten de eetzaal al bezig de voorbereidingen te treffen voor zijn definitieve ondergang.

Wat voor liedje zou ik zingen als het ging over het kruis?

Men zegt dat hij dit alles wist, daar aan tafel met die vrienden. En desondanks de dood heeft getrotseerd. En die andere elf? Er vandoor gegaan, toen de dreiging toenam. Het eind van het liedje was, dat hij gemarteld werd en de dood vond aan een kruis.

Nog eens duizend

Op de beelden bij het lied ‘Duizend Soldaten’ van de Vlaamse zanger Willem Vermandere is dat kruis vermenigvuldigd met duizend, en nog eens duizend, en nog eens duizend. Het verleden present stellen: “Keert omme den tijd” noemt Vermandere dat.

Moslimjongen

En niet alleen de tijd, maar je hele gedachtenpatroon. In het lied ‘Moslims’ zingt hij niet Jezus toe, of één van de westerse jongens die omkwamen in zinloos oorlogsgeweld, maar een moslimjongen uit Noord-Afrika. Hij vocht aan de zijde van de Fransen voor de goede zaak. Wie wenst het in deze tijd zich nog te herinneren? Hij werd begraven langs een kerkmuur waar nog juist het geluid doordringt van ‘Kyrie eleison’, al zal hij dat gebed wel hebben vertaald in de hem vertrouwde bede dat Allah hem mag meevoeren op vleugels van barmhartigheid naar het paradijs.

Opstanding

Vermandere valt stil. In gedachten laat ik mijn wereld aan mij voorbijgaan. Wat voor liedje zou ik zingen als het ging over het kruis, over het trotseren van dreiging en dood? Over hoop, opstanding, nieuw leven, paradijs?