webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
webmagazine van de jezuïeten over geloof, spiritualiteit en samenleving
Van 13 tot en met 26 juli vond de jaarlijkse Loyolatocht plaats; een pelgrimage van Loyola naar Javier in Spanje. Een impressie in woord en beeld van enkele deelnemers aan deze confronterende wandeltocht.
“Twaalf dagen onderweg zijn met slechts tien kilo bagage: het leek een onmogelijke opdracht. Welgeteld drie t-shirts, twee broeken, toilet- en slaapgerief konden mee, that was it… Wat deed ik mezelf toch weer aan? Nooit gedacht dat precies deze beperkte bagage zoveel ruimte zou scheppen en zoveel ontvankelijkheid mogelijk zou maken! Ontdaan van materiële gehechtheden en dagelijkse drukke bezigheden kwam ik tot een nooit ervaren diepte: de meest diepmenselijke laag in mijzelf, precies daar waar God mij aanraakt en mij tot het ware leven roept. Die ontdekking en ontmoeting, die me als een overvloedige genade overviel, heeft mij van zoveel angsten en onzekerheden bevrijd. Hierdoor probeer ik mijn gsm, laptop, dagelijkse routine en zorgen, en zelfs mijn thuis, voortaan in een ander licht te bekijken: ze zijn leuk, maar leiden mij op zichzelf niet tot het volle leven. Dit volle leven vraagt niet om meer, maar net om minder.”
“Voor mij valt de tocht samen te vatten met één woord: confrontatie. Op vele vlakken was de ervaring confronterend. Vooreerst fysiek: dagelijks gemiddeld twintig kilometer wandelen met een rugzak van tien kilo op een onregelmatig parcours en in de loden hitte van de zon, confronteerde me met fysieke beperkingen. Het was ook confronterend op andere niveaus. Hoe ga je om met een groep van heel verschillende mensen met erg verschillende achtergronden en waarbij die mensen ook enigszins verschillende verwachtingen hebben van de tocht? Uiteindelijk bleek de groepsdynamiek één van de sterkste elementen van de tocht. Naarmate de tocht vorderde, werden ook de uitwisselingen en de persoonlijke gesprekken sterker en dieper.”
“We waren alleszins in goed gezelschap. We reisden in het voetspoor van Ignatius van Loyola, op zowel de uiterlijke als de innerlijke tocht. Hij legde immers een lange weg af: van hang naar wereldlijke roem via hang naar geestelijke heroïek naar een besef van zijn eigen kleinheid, maar ook van zijn kracht en waarin die geworteld was. De trots en wil om zijn leven zelf vorm te geven zijn voor mij heel herkenbare thema’s. Voor de tocht bleek al dat het durven loslaten en vertrouwen ook voor anderen een belangrijk aspect was. Loslaten is echter geen achterlaten: het werd ons eerder gepresenteerd als ‘anders vastpakken’, zodanig dat het je niet onvrij zou maken. Ignatius’ tocht en de invloed die het op zijn hele verdere leven had, leverde ons een concrete methode om hiermee op weg te gaan.”
“Deze weg dompelde me in een diep ontzag voor Gods prachtige schepping. Wie voelt zich niet ontroerd door gouden tarwevelden en gele zonnebloemen omarmd door diepgroene heuvels? De rijkdom van moeder aarde. Kan iemand de verrukking weerstaan bij de aanblik van zwevende arenden en gieren hoog in de blauwe lucht? Wie is, na een dag zweten, niet dankbaar voor een bron langs de weg, een frisse duik in de rivier, een simpel kraantje en de luxe van een verwelkomende tuinslangdouche? Wie blijft kil onder de strelende warmte van zon en wind? Wie droomt niet weg onder een hologram van sterren? Dit mogen ervaren: slechts een loflied past hier.”
“De tocht was een confrontatie met mezelf, de ander en de Ander. Eén van de sterkste momenten van confrontatie met de Ander was voor mij de verzoeningsdag. We beklommen toen allemaal individueel een berg waar op de top een klooster op ons stond te wachten. Na enkele dagen in groep gewandeld te hebben, was het een vreemde ervaring om plots alleen een berg te beklimmen. De aangekondigde hitte bleef ook achterwege op de top. Integendeel zelfs: het laatste gedeelte van de klim gebeurde in een dikke mist. In een film zou het niet beter in scène gebracht kunnen worden: de solitaire beklimming waarbij je geconfronteerd wordt met jezelf en de Ander in de mist, eindigt boven aan het klooster waar een verzoeningsviering plaatsvindt en waar de zon intussen helemaal doorgebroken is.”
“Dit was voor mij de grote ontdekking, het grote geschenk dat ik als pelgrim ontving: de ervaring dat je voor het volle leven slechts heel weinig nodig hebt. Prachtige natuur, momenten van stilte en rust, een groep mensen om me heen, en het vertrouwen in de genadevolle aanwezigheid van God, dat was me meer dan genoeg. Dankzij die ervaring liet ik Javier achter me met het volgende gevoel: waarheen Uw weg mij ook leidt, ik wil hem in vertrouwen bewandelen…”
Meer informatie over de Loyolatocht:www.pelgrimstochten.be.
Alle teksten en foto’s zijn gemaakt door deelnemers aan de tocht. Met dank aan Leo De Weerdt SJ.
