Jezuïet Dries van den Akker ziet in alledaagse gebeurtenissen een diepere betekenis. Bijvoorbeeld in een nieuwsfoto als deze.

Deze kerk werd gebouwd door kluizenaar Justo Gallego Martinez, in zijn eentje. Ze is te vinden in een dorpje even buiten Madrid.

Hij construeerde het geheel met afgedankt materiaal. Zo is het plafond gemaakt van plastic buizen die hij van een bakkerijfabriek in de buurt kreeg. De pilaren bestaan uit opgestapelde lege olievaten. Hij smolt stukken glas aan elkaar om glasgeschilderde ramen te maken. En dit alles zonder bouwtekeningen of enig vooropgezet plan. Het kostte hem bijna zestig jaar en het gebouw is nog niet af. Maar nu is de monnik gestorven.

De losse fragmenten uit mijn leven

Volgens de bouwkundige inspectiecommissie is de constructie solide en veilig. Losse ‘waardeloze’ fragmenten waaruit een prachtige kathedraal tevoorschijn komt. Zou dat een symbool kunnen zijn voor mijn leven? Welke zijn de losse, op zich onbelangrijke momenten, die mij gemaakt hebben tot de persoon die ik ben? Of, wanneer ik de ‘losse fragmenten’ mijn leven tot nu toe overzie, zou het kunnen zijn dat er bij nader inzien zoiets als een prachtige kathedraal tot stand is gekomen ten dienste van de mensen?

Deze foto stond in The Times van 30 November op bladzijde 37.