Jezuïet en fotograaf Jack McLain heeft een bijzonder oog voor mooie beelden – én de levenswijsheid die erin verscholen ligt. Dit beeld van spelende, jonge monniken bracht bij hem een belangrijke wijsheid in herinnering.
Onlangs nam ik enkele van mijn studenten mee voor een bezoek aan een boeddhistisch klooster. We namen deel aan de avondmeditatie. Zodat zij ook dat onderdeel van de Nepalese cultuur leerden kennen.
Toen we de meditatieruimte verlieten, zag ik dat onder mij een groep jonge monniken verdiept waren in een spel dat ik niet meteen kon thuisbrengen. Ik houd van de hoek vanwaaruit de foto is genomen en van het contrast van hun rode gewaden en jassen met het gras.
Ze spelen op een rol tapijt uit een deel van het klooster dat na de aardbeving is herbouwd. Deze jonge monniken belichamen voor mij een belangrijke waarheid. Het gaat er om te weten wie jij bent en het gaat om de dingen die je samen met anderen doet; niet hoeveel je hebt en waar je de dingen doet.
Ik heb het nodig dat steeds weer in herinnering te brengen.
Wie zijn de mensen met wie jij op dit moment graag werkt en speelt?