Vijf bekende vrouwen verbleven een week lang in een klooster voor het EO-programma Op zoek naar God. Marianne Hoogervorst was één van de geestelijk begeleiders en vertelt over haar ervaringen. “Je vergeet de camera gewoon, terwijl die de hele tijd aanwezig is.”

“De week in de abdij was een indringende ervaring die niemand me meer afpakt. Al toen ik na de eerste voorbereidingsdagen naar huis reed, had ik het gevoel dat ik geen benzine nodig had. Ik werd voortgestuwd door de energie die ik van dit programma kreeg.” De opnames zijn al weer een paar maanden achter de rug, maar nog steeds is Marianne Hoogervorst vol van de ervaring van het EO-programma Op zoek naar God. Hoogervorst was één van de vier begeleiders die een vijftal jonge, bekende vrouwen bijstonden in een retraite in de Paulusabdij in Oosterhout.

“Eén van de deelnemers begon te flippen toen het begrip ‘Koninkrijk Gods’ ter sprake kwam.”

Het stilteprogramma was op jezuïetenleest geschoeid; de deelnemers volgden een aangepaste versie van de Geestelijke Oefeningen van Ignatius van Loyola. Hoogervorst, in het dagelijks leven pastoraal werkster in Rotterdam, begeleidt sinds de jaren ’90 ignatiaanse retraites. Deze televisieretraite was echter van een totaal andere orde, vertelt zij. “Normaal gesproken hebben mensen die de Geestelijke Oefeningen doen al enige religieuze bagage. De meeste van deze vrouwen hadden niets met het geloof. Sommigen voelden ronduit weerzin. Eén van hen begon zelfs te flippen toen het begrip ‘Koninkrijk Gods’ ter sprake kwam.”

Hoe ging u daar mee om?
Hoogervorst: “De kunst is om een weg te vinden die geen weerstand oproept. En de Heilige Geest doet ook een heleboel. Ik heb haar enkele verhalen verteld die illustreren wat er met dat Koninkrijk Gods bedoeld wordt. De parabel van de Verloren Zoon raakte iets, ze herkende er iets in. De volgende dag kwam ze bij me met haar gitaar in de hand, en vroeg ze of ze een liedje voor me mocht zingen dat ze naar aanleiding van die parabel had geschreven. Ze had zich namelijk gerealiseerd dat zij altijd thuis mocht komen bij haar ouders. Dat was echt een indrukwekkend moment, al ben ik benieuwd of dat op tv ook zo overkomt.”

Leent een snel medium als televisie zich wel voor zo iets traags en persoonlijks als een ignatiaanse retraite?
“Toen ik op de eerste ochtend om half acht mijn kamer uit kwam en een camera op de gang zag staan, dacht ik wel even: moet dat nou? Maar gek genoeg heb ik de camera daarna niet meer gezien, terwijl die toch de hele tijd aanwezig was. Je vergeet het gewoon. Ook die vrouwen waren voldoende vertrouwd met de camera om zich er niet door te laten afleiden. Ik moet er eerlijk bij zeggen: om de Geestelijke Oefeningen in hun puurste vorm te volgen, moet je volgens mij wel gelovig zijn. Maar Ignatius sprak ook de intentie uit om God te vinden ‘in alle dingen’. Dat kun je ook in deze situatie wel degelijk bereiken. Hoe dan ook is dit programma dé kans om de spiritualiteit van Ignatius van Loyola wereldkundig te maken. De EO komt ook met een online vervolg en een verkorte retraite voor kijkers, waar de ignatiaanse begeleiders ook weer bij betrokken zijn. Zelf wil ik de serie ook gaan gebruiken in gesprekken met jongeren in het Bisdom Rotterdam. Ik hoop dat we zo veel mensen op het pad naar de stilte kunnen brengen.”

‘Op zoek naar God’ is nog te zien op 10, 17 en 24 februari, om 21:55 uur op Ned. 3. Meer informatie: http://www.eo.nl/tv/zoektgod/

Afbeelding bovenaan: deelnemer Elle Bandita. Afbeelding midden: begeleider Marianne Hoogervorst. Foto’s: EO.