Jezuïet en fotograaf Jack McLain heeft een bijzonder oog voor mooie beelden – én de levenswijsheid die erin verscholen ligt. Ditmaal: een bounty-eiland dat ons vraagt of wij een schuilplaats hebben.

Micronesia, ongeveer vijf jaar geleden. Ik bezocht een paar voormalige studenten die een jaar vrijwilligerswerk deden op het eiland Chuuk. We ontsnapten aan de school om een paar dagen op retraite te gaan op het eiland Pisar. Dat hadden we helemaal voor onszelf (het is ook maar 40 meter bij dertig meter groot).

Daar was ons leven simpel. Wilde je iets eten? Hier is een speer, daar is de oceaan vol met vis. Iets drinken? Kokosnoten waar je maar kunt kijken en hier heb je een machete. Ik ving dit beeld met mijn iPhone toen we een avond samenzaten en het afgelopen jaar bespraken.

Waar is jouw vredige schuilplaats?

Het was er onbeschrijfelijk mooi en verbluffend vredig. Heb jij een fysieke of innerlijke plek van vrede die hiermee vergelijkbaar is? Een schuilplaats voor alle stress en verwachtingen? Een plekje waar je gewoon bij jezelf kunt zijn, al is het maar voor enkele minuten.

Kun je er vandaag komen? En als je er vandaag niet naartoe kunt, kan je dan dankbaar zijn omdat je er ooit wel geweest bent?