Guido is dol op de kipschotels van zijn moeder. Of wat te denken van de varkensrollade van zijn oma… Moet hij deze vrouwen eren door voor het kerstdiner nog eens op zoek gaan naar een goed stuk vlees?

Twee meisjes van een jaar of acht rennen mij half giechelend, half paniekerig voorbij. Al gauw gevolgd door twee jongens zwaaiend met stokken en een woeste blik in hun ogen. Ik houd ze tegen en vraag wat de bedoeling hiervan is. Zwaar geëmotioneerd briesen ze dat de dames in kwestie kwalijke zaken over hun moeder hebben geuit, terwijl ze hun woede kanaliseren door met hun stokken woest op de grond slaan. Dat snap ik volkomen, ‘kom niet aan mijn moeder’; een eeuwig adagium dat ook bij ons op het speelplein met hand en tand fier bewaakt werd.

De heilige moeder die ons tradities bijbracht

Aan deze jongetjes moest ik denken toen ik laatst aan een collega vroeg wat hij ging koken. ‘Kippenlevertjes! Die maakte mijn moeder vroeger altijd zo lekker’, zei hij met een weemoedig glunderende glimlach die hem als achtjarig jongetje terug aan de keukentafel situeerde. De heilige mama, heilig als moeder Gods, die huiselijkheid en geborgenheid bood in het gezinsleven. De heilige moeder die ons tradities heeft bijgebracht die we voor het leven melancholisch willen eren. Oh, wat koester ik de herinneringen aan de kerstmaaltijden waarbij mijn oma dagen bezig was de beste varkensrollade van het dorp te bemachtigen en deze vervolgens liefdevol klaar te maken. Heb ik ooit iets lekkerders gegeten? Ik waag het te betwijfelen.

Maar moeders zijn barmhartig

Maar tijden veranderen. We leven intussen – decennia later – niet meer in een wereld met een paar miljard mensen, waar de dieren vrolijk in de wei hupsen om na hun leven te dienen als voedsel voor ons.

Onze vleesconsumptie drastisch minderen

Intussen is het bevolkingsaantal meer dan verdubbeld, leven we met negen miljard mensen op een planeet die de uitputting nabij is. Met megastallen waar dieren methodisch gevoed worden om zo efficiënt mogelijk consumeerbaar afgeleverd te worden. Hierdoor echter is het grondwater van Nederland voor 99 procent overmatig vervuild geraakt en staan de Amazones in brand om aan de vraag te voldoen die onze veestapel van voedsel voorziet. Als we iedereen fatsoenlijk willen laten leven, zullen we onze vleesconsumptie drastisch moeten minderen.

Moeders zien ons het liefst allen aan de eettafel

Dat moge wel zo zijn, toch weegt in ons hart onbewust het gevoel zwaarder dat we geborgen aan de keukentafel van onze lieve moeder willen zitten, zoals in onze kindertijd. Waar ze, na een zware schooldag, de kipschotel voor ons klaarzette.

Je moeder zal heus wel glunderen

Maar moeders zijn barmhartig; zij voelen als geen ander aan wat wij als individueel kind en als kind van de wereld nodig hebben. Zij willen niet alleen dat wij gelukkig zijn, maar dat iedereen gelukkig is. Moeders zien ons het liefst allen aan de eettafel, om na een zware dag in huiselijke sferen tot onszelf te komen. Wanneer je daarbij dan een vegetarische ovenschotel doorgeeft zal in gedachten jouw moeder glunderend glimlachen, precies zoals je je herinnert.