Is de wereld om je heen soms wat saai? Heeft Guido Dierickx heeft nog wel een tip voor je: doe dingen die je al eens gedaan hebt gewoon een tweede keer. Waarom?

Deze stad ken ik maar al te goed, zo dacht ik. Heb ik er niet vele jaren gewandeld, gewoond, gestudeerd? Nee, veel nieuws zou ik er bij mijn nieuwe bezoek niet te zien krijgen. Maar wel zou ik mij een uitstekende gids kunnen tonen voor mijn bezoekers uit den vreemde. Ik zou hun veel kunnen laten zien, hun respect en bewondering vragen voor de historische en culturele rijkdom van die stad. Graag gedaan, zou ik na afloop zeggen.

Ik was beschaamd

Maar viel dat even tegen. Eén van die vreemde bezoekers had zich een boekje aangeschaft en mijn stad van tevoren grondig bestudeerd. Waar is die gedenksteen, zo vroeg hij mij. Welke gedenksteen, nooit van gehoord, moest ik antwoorden. Waar is dat pittoreske steegje met die oude huisjes van twee eeuwen geleden? Nooit gezien, nooit opgemerkt, zo moest ik antwoorden. Beschamend is het betrapt te worden op een onwetendheid die getuigt van een gebrekkige opmerkzaamheid.

Nooit gezien, nooit opgemerkt, zo moest ik antwoorden

Ik had tijdens mijn studentenjaren in die stad veel niet gezien van wat ik eigenlijk had moeten zien. Nu, vele jaren later, drong het tot mij door dat veel mij ontsnapt was. Eigenlijk mocht mij dat niet verbazen. Een stad met een eeuwenlange geschiedenis is nu eenmaal een mysterie. Je moet er een tweede keer in rondlopen om dieper door te dringen in het leven van andere mensen in andere tijden.

Mysteries niet in één keer te vatten

Een tweede keer doet je inzien hoeveel je de eerste keer gemist hebt. Een ontnuchterende vaststelling is dat. Mysteries zijn niet in één keer te vatten. Maar er is een troost. Mysteries zijn fascinerend, precies doordat ze je uitnodigen tot een tweede en tot een derde bezoek en doordat ze zich ook dan nog niet volledig prijsgeven.

Een mens kan je beter leren kennen, zeker, maar om uiteindelijk tot de slotsom te komen dat hij of zij niet volledig te kennen is.

Zo is het ook met mensen. Als je mensen niet ziet als mysteries, als je denkt ze meteen helemaal door te hebben, dan zal je al gauw pijnlijk ontnuchterd worden. Een mens kan je beter leren kennen, zeker, maar om uiteindelijk tot de slotsom te komen dat hij of zij niet volledig te kennen is. Gelukkig maar, want zo zou het mysterie vervluchtigen en zou die mens erg saai worden.

Als ‘nog niet gezien’ beschouwen

Het is al wonderen om ons heen, heb ik horen zeggen. Liever zou ik horen: ‘het is vol mysteries om ons heen’. Een stad met een lange mensengeschiedenis. Een schilderwerk dat je vaak gaat bekijken en dan nog niet als ‘gezien’ kunt beschouwen. Een mens waarvan je houdt zonder hem of haar ooit door te hebben. Dat zijn mysteries. Als wij gevoelig worden voor die mysteries om ons heen, zullen we allicht ook meer gevoelig worden voor de aanwezigheid van God, het oneindige mysterie dat ons omringt en dat ons doordringt. Natuurlijk hebben we daarvoor een tweede en een derde keer nodig. Gelukkig krijgen we daarvoor nu, bij leven en welzijn, een heel nieuw jaar.