Op een balkon in de Alpen mijmert Jan Peters SJ door over de kleine kudde schapen op de bergweide. Een oer-bijbels beeld dat ook iets zegt over onze kerk en samenleving.

Zittend op het balkon hoog in de Oostenrijkse Alpen hebben we een prachtig uitzicht op de bergtoppen met onder ons een steil aflopende weide en daarop een kleine schaapskudde. Vorig jaar bestond die kudde nog uit totaal witte Oostenrijkse schapen met lange flaporen; dit jaar is het een bont gezelschap, van wit via gevlekt tot bijna helemaal zwart. Voor ons op het balkon geeft dit elk schaap ook meer een eigen individualiteit, wat uitdaagt om ze ook namen te geven. Degene die ons het meest boeit is een twee maanden oud rammetje dat we om de tekening op zijn achterpootjes ‘Sokkie’ hebben gedoopt, een naam die door onze gastfamilie Schöpf dankbaar wordt overgenomen.

Macho

Sokkie mag er zijn: drinkt enthousiast nog bij zijn moeder en probeert er vervolgens al bovenop te springen. Reinhard Schöpf legt uit, dat ze speciaal waren gaan kruisen met een donker ras om de kudde sterker en gezonder te maken. En Sokkie… Ja Sokkie mag blijven, hij is uitverkoren om de nieuwe bok van deze kleine kudde te worden. Zomaar door de mensen gedropt als leider. Alsof hij het al wist. En waarom hij? Hij is gezond en sterk, heeft een mooie tekening en… is lekker macho.

Onze maatschappij: dat is toch eigenlijk ook zo’n kudde, gezond en sterk dankzij haar bonte verscheidenheid

Terwijl de zon achter de bergen verdwijnt, is zo’n balkon een uitgelezen plek om wat door te mijmeren over onze eigen kudde, waarvan we zelf deel uitmaken. De kleine kudde, het is een oer-bijbels beeld voor de groep van gelovigen. Onze eigen kleine kudde, onze kerk, even bont als deze schaapskudde, verschillende volkeren en kleuren, verschillend ook van geloofsbeleving, traditioneel of progressief, maatschappelijk geëngageerd of in stille godsverbondenheid, en met alle schakeringen daartussen. Dat maakt toch ook de kracht en de gezondheid van onze kleine kudde uit.

Leiders

En onze maatschappij: dat is toch eigenlijk ook zo’n kudde, gezond en sterk dankzij haar bonte verscheidenheid… En onze leiders, kerkelijk en maatschappelijk… allemaal Sokkies, van buitenaf gedropt zonder inspraak van de kudde, en uitgekozen omdat ze zo jong, zo sterk, zo gezond, zo mooi getekend en zo macho zijn… Soms is het beter maar snel op te houden met het doormijmeren over het beeld van deze kleine kudde…

Gelukkig is inmiddels de zon achter de bergen verdwenen en hebben de schapen hun rustplaats achter het heuveltje opgezocht, één groot kluwen schaap, waarbinnen Sokkie al niet meer te onderscheiden is.