Op zondag 30 oktober, op de 46e verjaardag van zijn priesterwijding, is jezuïet Dries van den Akker overleden. Hij is 77 jaar geworden. Dries was vanaf het begin betrokken bij Ignis webmagazine.

In de redactie van Ignis webmagazine heeft Dries van den Akker een originele rol gespeeld. Hij stond met twee benen in de actualiteit, getuige bijvoorbeeld zijn meditaties bij krantenfoto’s. Maar de titel van zijn boek over het evangelie van Markus past ook bij Dries: ‘Ga anders denken’. Verander het perspectief, schrijft hij elders. Alles had hij bij de hand: verhalen over heiligen (onuitputtelijk!), geloofsgeheimen, psalmen maar zeker ook allerlei kunstuitingen: kerkramen, mozaïeken, schilderijen. Als leerlingen hem argeloos vroegen waarom ze dat oude boek moesten lezen (de Bijbel dus) greep Dries zijn kans. Zijn tomeloze energie dreef hem er dan toe, zoals hij zei, een mens van liefde te worden en te laten zien hoe geloof en godsdienst daaraan konden bijdragen.

Innig verbonden met de heilige Schrift

Dries was snel en behendig. Niets leek hem te ontgaan. Hij sprak meteen over wat hij zag en liet het vergezeld gaan van een uitgesproken mening. Hij schuwde de discussie niet en lardeerde zijn argumentatie gemakkelijk met Bijbelse citaten, de geloofsleer waar hij mee was opgegroeid of ook oude begrippen uit de traditie, die hij moeiteloos nieuw leven inblies. Hij was innig verbonden met de heilige Schrift en had duidelijk jarenlang training in het overdragen van zijn inzichten. 

Hij zag alles: de krant, het nieuws, politieke ontwikkelingen maar kon ook aangetroffen worden in kerken en musea, waar hij zijn scherpe blik paarde aan zijn enorme Bijbelkennis. Anekdotes te over, hij gaf graag een kwinkslag aan wat hij debiteerde. Zijn spraakvaardigheid maakte hem wel eens haantje de voorste: als je Dries wilde pareren moest je van goeden huize komen. Hij daagde uit om aan je kennis aan te vullen wat eraan ontbrak. 

Origineel en alert

Dries was origineel: hij had een heel eigen kijk op wat er gaande was in kerk en samenleving. Zijn jarenlange omgang met jongeren hield hem alert in het lerarenzadel wat op zijn maat gesneden leek. Hij was niet trots: kritiek was een uitdaging om tot een beter resultaat te komen. Hij kreeg zijn behendigheid niet voor niets: vaak heeft hij moeten vechten voor wat hij belangrijk vond. Hij was prominent aanwezig waar hij ook maar kwam: bij leerlingen, bij collega’s, bij bezinningsdagen, in de liturgie. 

Hij was ook kwetsbaar: als je tornde aan wat hem dierbaar was, kon hem dat zwaar vallen. Soms speelden emoties hem parten, maar het wonderlijke was dat vanaf het moment dat hij zekerheid had over zijn falend lichaam er een grote aanvaarding kwam. Hij integreerde zijn levensbedreigende werkelijkheid met steeds diezelfde behendigheid waarmee hij op zijn beurt velen begeleid had als hen iets vergelijkbaars overkwam. Een echte pastor, en zeker ook een echte jezuïet. Onderscheiden van de bewegingen in het eigen hart, in de samenleving, steeds de waarheid peilend van al wat is. In de redactie van Ignis dwong hij ons tot diezelfde alertheid die hem eigen was, en tot de uitwisseling die hij opriep met zijn uitgesprokenheid. Een markante persoon, oprecht, trouw. Wij weten hem nu opgenomen bij zijn geliefde Meester.

Enkele maanden voor zijn overlijden spraken we Dries uitvoerig over zijn ziek zijn, de naderende dood en het leven dat hij in grote dankbaarheid geleefd heeft.