Tuurlijk, je leeft niet om te werken, maar je werkt om te leven. Maar door zijn computerwerk kreeg Marc veel pijn in zijn arm en dat leeft niet zo prettig. Een bureaustoel op maat zou helpen, maar die kon hij niet betalen.

Het begon met een stekende pijn in mijn rechter bovenarm en eindigde met naalden in mijn rug bij de fysiotherapeut. Geen hartkwaal dus, maar een slechte houding, en prikken in een zenuw op mijn rug hielp om de pijn in mijn arm te verhelpen. Dat was fijn en jammer tegelijk: fijn, omdat de pijn snel verdween; jammer, omdat ik me niet meer druk hoefde te maken over de oorzaak. Zelfs het rubberen balletje dat ik meekreeg voor bepaalde oefeningen bleef ongebruikt op mijn bureau liggen.

Ik haalde de oude eetstoel weer tevoorschijn en kijk, de pijn in mijn arm kwam niet meer terug

Toch ging de vraag niet weg: wat mankeerde er aan mijn houding dat ik er last van kreeg? De directe oorzaak bleek mijn bureaustoel te zijn. De oude eetstoel die ik op het werk gebruikte, was een paar maanden geleden vervangen door een echte, nieuwe bureaustoel. Mogelijk voldeed die aan alle objectieve vereisten, maar niet aan de concrete feiten van mijn lichaam én mijn bureau. Ik haalde de oude eetstoel weer tevoorschijn en kijk, de pijn in mijn arm (of rug) kwam niet meer terug. Helaas kwamen er andere pijntjes voor in de plaats.

Door een gelukkig toeval kwam ik in contact met Christoph Hohl, een sympathieke Zwitser die in België een bedrijfje in bureaustoelen begonnen was, stoelen die niet alleen kloppen, maar ook passen, stoelen op de menselijke maat. Hier had het stukje kunnen eindigen, met reclame voor de bureaustoel die mijn leven veranderde, ware het niet dat zijn stoelen buiten het budget vallen van mensen zoals ik, die omwille van de soberheid op een oude eetstoel zitten. Christoph gaf me geen stoel, maar een boekje met vijf tips voor wellness op het werk. Mijn pijntjes bleken gedeeld te worden door veel bureauwerkers en meer nodig te hebben om te genezen dan naalden, rubberen balletjes of zelfs een nieuwe stoel op maat.

Paradijselijke kantoortuin

Het gratis boekje was de voorsmaak van het grote boek, Wellness op het werk. 50 + 1 tips om van je kantoor een paradijs te maken; niet gratis, wel betaalbaar (25 euro). Men kan de sympathieke Zwitser zeker geen gebrek aan commercieel inzicht verwijten. De inleidende pagina’s met woorden van lof van managers uit de Benelux en daarbuiten hebben wat weg van de gouden hemeltrap, waarachter een paradijs blijkt te liggen dat op de ideale kantoortuin lijkt. “Waarom zou je van je kantoor in godsnaam een paradijs maken?” vraagt Hohl. “Je leeft toch niet om te werken? Je werkt om te leven! Precies.” En vandaar dat boek.

Een goed boek, een eenvoudig boek, een mooi boek ook, met leuke illustraties van Reinhart Croon. Zelfs Moeder Teresa duikt erin op, als koffiejuffrouw van Winston Churchill. Wie had ooit gedacht dat deze grootheden elkaar zouden vinden in een pleidooi voor edelmoedigheid? “Neem je voor om voor een bepaalde tijd minstens één keer per dag bewust iets te geven”, luidt hier de korte tip die elk hoofdstukje besluit. Ik zou opnieuw kunnen eindigen, nu met te juichen dat dankzij dit boek het leven achter mijn bureau een paradijs geworden is. Wie echter de eerste alinea goed gelezen heeft, weet dat er een obstakel op de hemeltrap ligt, dat destijds de vorm had van een rubberen balletje. Wellness en willingness zijn twee…

Waarin zelfhulp lijkt op goede voornemens

Waarom lijkt elke vorm van zelfhulp hetzelfde lot beschoren als goede voornemens? Waarom lijken de comfortabele armsteun of de ergonomische muis die achterin het boek geadverteerd worden aantrekkelijker dan de vijf stappen naar een opgeruimd bureau of meer bewegen op het werk? Ik weet dat Christoph Hohl gelijk heeft: als ik zijn 50 + 1 tips serieus zou nemen, zou ik heel wat minder pijntjes hebben (die bovendien verergeren naarmate de middelbare leeftijd vordert). En toch kost het me enorm veel moeite om eraan te beginnen.

Mijn bekering lijkt meer gebaat te zijn bij een lage drempel dan bij een hemeltrap

Tot onlangs… Ik bladerde weer eens door Wellness op het werk, vanwege de leuke plaatjes, en stuitte op tip 23: “Schakel je computer in een hogere versnelling”. Er blijken sneltoetsen te bestaan, zoals CTRL + A om alles te selecteren! Hoe vaak heb ik niet documenten van boven naar beneden en weer terug gescrold om een tekst te uniformiseren, met een muisarm tot gevolg? Christoph, dankjewel! Toegegeven: in vergelijking met zijn deskundige adviezen wat betreft een betere houding aan het bureau is dit een huis-, tuin- en keukentip. Echter, wie zoals ik nooit nadenkt over zijn fysieke welzijn, heeft voor alles een tipgever nodig.

‘Het gemak dient de mens.’ Mijn bekering lijkt meer gebaat te zijn bij een lage drempel dan bij een hemeltrap. Of anders gezegd: wellness moet niet met straffe oefeningen beginnen, die zwakke zielen zoals ik bij voorbaat ontmoedigen, maar met het zachtjes in beweging zetten van mijn willingness, waar plicht plezierig is en inspanning ontspannend. Zo’n mooie stoel van Christoph, op mijn maat gemaakt, blijft op mijn verlanglijstje staan, maar misschien moet ik gewoon eens beginnen met zijn 50 + 1 tips. Je werkt om te leven, nietwaar?

Het boek is te krijgen via www.wellnessophetwerk.com.