Beeldmeditatie voor Palmzondag door Dries van der Akker SJ, bij een schilderij van Peter Clare.

Jeruzalem vormt het centrum van de afbeelding. Een in het rond gebouwde stad met stadswallen, parallel lopende kromme straatjes, wachttorens en soldatenbewakers. 

Precies zoals Psalm 122 zingt: ‘Prachtig gebouwde stad, in hechte gemeenschap verbonden… Vrede binnen uw muren; veiligheid binnen uw vesting.’ Ik stel mij voor dat ik in die stad zou wonen. Wat zou dat met mij doen?

Het verhaal van Jezus’ intocht begint helemaal linksboven: twee leerlingen brengen een ezeltje bij Jezus; Hij is gekleed in het rood. Vervolgens rijdt Jezus in een boog rondom de stad. We zien hem opnieuw rechts bovenaan, rijdend op zijn ezeltje. Mensen spreiden hun mantels voor hem uit. Bovendien neemt het aantal mensen almaar toe. 

Zou ik tot die mensen behoren? Zou ik me aansluiten? Meedoen?

Loop ik ertussen?

We zien Jezus voor de derde keer rechts beneden. Nu zwaaien er mensen met palmtakken die ze van de nabije boom halen. Andere mensen kijken vanuit de stad over de rand van de stadswal naar het tafereel benden hen. Ze hebben daar zo te zien hun eigen oordeel over. Petrus is aldoor in de buurt; hij is gekleed in het oranje en heeft donkerkleurig, rondgeschoren haar en baard. 

Wat moet elk van die momenten voor Jezus betekend hebben?

We zien Jezus voor de vierde keer als hij op het punt staat de stadspoort van Jeruzalem binnen te rijden. Al die mensen! Ik luister naar het lawaai dat ze maken. Loop ik ertussen? Of kijk ik liever van een afstand toe?

Me verplaatsen in de hogepriester?

We zien Jezus voor de vijfde keer in het centrum van de stad juist vóór de trappen van de tempel. Staand aan de ingang van de tempel ziet de hogepriester (afgebeeld als kardinaal) dit allemaal aan. Kan ik me ook in hem verplaatsen? In zijn nabijheid nog twee andere priesters, eveneens met kardinaalshoed.

Ik kijk naar Jezus op de vijf verschillende momenten. Wat moet elk van die momenten voor hem betekend hebben? Ik kijk en luister naar al die mensen: ‘Hosanna!’ Dat betekent: ‘Hoor ons roepen!’ Een gebruikelijke formule als het ging om een bede aan een hooggeplaatst persoon. De mensen willen gehoord worden. Ik ook? 

Ik zoek te midden van al die mensen met wie ik mij zou kunnen identificeren. 

Ik beëindig mijn meditatie met een gesprekje: met één van de afgebeelde personen in de menigte; met een van de priesters; met Petrus; met Jezus…