Pierre Alexandre Collomb sj bezoekt de Notre-Dame op de dag van haar opening en is verrast door haar edele eenvoud die zijn zintuigen raakt. Wat ziet hij binnenin de herstelde Franse kathedraal?

Het was koud op 10 december 2024. We wachtten om de Notre-Dame binnen te gaan. In de week van de heropening van de kathedraal had het bisdom deze dag gekozen om alle religieuzen en de gewijden die leven en werken in Parijs samen te brengen. Onder de grijze hemel verzamelde zich een kleurrijke menigte. Een prachtig beeld van de Kerk vond ik: mannen en vrouwen in uiteenlopende religieuze gewaden. Sommigen opvallend anders dan de alledaagse kleding, anderen discreter.

Diversiteit

Bij het binnengaan van de Notre-Dame viel me diezelfde diversiteit op. Als moederkerk van het bisdom straalde ze eenheid uit. Haar ornamenten leken onze verschillen te omarmen. Onder de herstelde gouden gloed van de stenen ontmoeten de zeventiende-eeuwse Mays-schilderijen de abstracte wandtapijten van Braque en Matisse. De glas-in-loodramen van Viollet-le-Duc laten het licht binnen. Hedendaags liturgisch meubilair staat naast de achttiende-eeuwse Pietà, opgericht ter nagedachtenis aan de gelofte van Lodewijk XIII.

_{(tekst gaat door onder afbeelding)}

Achter in het koor schittert nog steeds het kruis en de glorie van Marc Couturier, geplaatst in 1993. Het beeld bleef na de brand ongeschonden en raakte de wereld diep. De kathedraal weerspiegelt de veelvormigheid van het volk van God. Ze toont hoe geloofsuitingen door de eeuwen heen naast elkaar kunnen bestaan. En ze stelt zich niet tegenover de bezoeker op, maar neemt hem op in haar eigen verhaal.

Edele eenvoud

Tijdens de restauratie klonk kritiek op het nieuwe liturgische meubilair. Toch was ik getroffen door hoe goed het past. Het altaar, door sommigen als onbeduidend gezien, is misschien wel het meesterwerk van ontwerper Guillaume Bardet.

_{(tekst gaat door onder afbeelding)}

De tafel rust op één enkel punt, verbonden met de grond door een sierlijke welving. Zo straalt het tegelijk waardigheid en kwetsbaarheid uit. Die stille grootsheid belichaamt de “edele eenvoud” die gewijde kunst vraagt. Als het altaar Christus vertegenwoordigt, dan is de boodschap helder: ware grootheid maakt zich klein.

Ook de andere liturgische elementen—de ambo (lezenaar), de bisschopszetel, het tabernakel—dringen zich niet op. Ze zoeken geen aandacht door hun grootte of vorm. Ze passen zich in, zonder te wedijveren met de rest.

Een ervaring

Notre-Dame opnieuw binnenstappen voelt niet als een museumbezoek. Het is een ervaring die je zintuigen raakt. De kathedraal laat zien wat de Kerk is: een gemeenschap, rijk en veelvormig. Haar ware kracht ligt niet in pracht en praal, maar in een eenvoud die ons uitdaagt. Hoe leven wij als christenen in de wereld?

Coverfoto door Rohan Reddy via Unsplash

Overige foto’s door auteur