
Tijdens de advent verwachtingsvol uitzien naar kerst, hoe kan dat er concreet uitzien? Elisabeth houdt erg van Kerstmis, maar er is ook altijd tweestrijd in haar hart.
Op voorhand kijk ik al heel lang uit naar Kerstmis. Misschien is dat een beetje kinderachtig voor een studente van 18 jaar aan de universiteit, maar ik ben een zeer emotioneel persoon en daar kom ik graag voor uit. Als mijn hart ergens van overstroomt, moet ik erover praten.
Hoe kan ik de diepe emoties in mijn hart omschrijven?
Waarom ik naar Kerstmis uitkijkt, is moeilijk te formuleren doorat het diep zit en het voor mij vanzelfsprekend is. Hoe kan ik de diepe emoties in mijn hart omschrijven?
Eerst en vooral houd ik van de gezelligheid thuis. Van het lekkere eten (het liefst vegetarisch, dan geniet ik dubbel) en het mezelf mooi aankleden voor de gelegenheid. Natuurlijk is de sfeer in huis ook speciaal, met de zelfgemaakte kerststal en de porseleinen beeldjes. En dan buiten het liefst helder, koud weer – meestal zonder sneeuw door de opwarming van de aarde.
Het is heel deze specifiek gevoelige sfeer die mij aanspreekt, die een beetje is zoals de sfeer die ik ervaar wanneer ik een eucharistieviering bijwoon. Dan let ik niet altijd op de woorden en de homilie dringt niet altijd tot mij door. Vaak droom ik weg in de mis, maar dat vind ik niet erg, want ik ben wel biddend aanwezig en ik maak hoe dan ook deel uit van de eucharistie. In de kerk ervaar ik een verbondenheid met de andere mensen die er ook zijn. Ik voel mij gelukkig en vredevol. In de kerk mag ik er zijn. En dat omschrijft ook mooi mijn gevoelens rond Kerstmis: verbondenheid.
Ik houd ook echt van advent. Van het hoopvol wachten en de vier rode kaarsen op de adventskrans. Ik denk altijd dat advent net zoals de veertigdagentijd een periode van vasten is. Elk jaar vraag ik dat opnieuw aan mijn mama, en zij antwoordt dan dat in beide perioden soberheid en gebed meer aandacht krijgen, maar dat je zelf kiest hoe je dit concreet beleeft.
Het maakt mij gelukkig als mensen samen zingen en elkaar het goede toewensen
Nu ik studeer en op kot zit, besef ik meer dan ooit hoeveel vriendschap, liefde en een warm thuis kunnen betekenen. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen dit nodig heeft. Daarom houd ik van de middernachtmis. De sfeer tijdens deze viering betekent veel voor mij. Het maakt mij gelukkig als mensen samen zingen en elkaar het goede toewensen. Zelf probeer ik dat ook zoveel mogelijk te doen.
Kerstmis heeft een speciale plaats in mijn hart, en ik kan er emotioneel van worden omdat ik het niet alleen link aan een feest maar ik ook denk aan armoede, eenzaamheid, daklozen en vluchtelingen. Daarom is er tijdens Kerstmis altijd een tweestrijd in mijn hart. Enerzijds ben ik blij en anderzijds ben ik droevig omdat ik weet dat zoveel mensen in nood zijn.
Maar Kerstmis doet ook pijn, in mijn ecologische hart. Al die miljarden lichtjes die tijdens de kersttijd dag en nacht blijven branden… Ik houd veel van lichtjes, maar ze zouden niet moeten blijven branden in de nacht, als toch bijna niemand ze ziet. Om daar iets aan tegemoet te komen hoop ik dat ik mijn familie dit jaar kan overtuigen om een veganistische ‘kalkoen’ te serveren tijdens het kerstdiner. Want Kerstmis is toch ook een boodschap van zorg voor de schepping?